Ο Κύκλος της Φύσης

η Υποκρισία των ''αντιμνημονιακών'' που έκαναν τα πάντα για να έλθει το μνημόνιο

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!!!!! το ψέμα και η δολιότητα έχει αναχθεί πλέον ως την ύψιστη ''ηθική'' ενός υπό εξαφάνιση έθνους,απόρροια της σήψεως και της παρακμής που έχουν προσβάλει πλέον και τα τελευταία υγιή κύτταρα αυτού του λαού...

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εκάστοτε εξουσίες των χωρών που αποτελούν προτεκτοράτο(υπό κατοχή) των κεφαλαιοκρατών του διεθνούς (σιωνιστικού, κακά τα ψέμματα..) τραπεζικού συστήματος που καταδυναστεύει την υφήλιο, ασκούν μια μονόπλευρη ανάγνωση της Ιστορίας με ότι κακό συνεπάγεται αυτό,

συγκεκριμένα:

Όλοι αυτοί οι όψιμοι ''μεγαλοπατριώτες'' που κόπτονται για την εθνική ανεξαρτησία, ανακάλυψαν τα τελευταία 2 χρόνια ότι το Ελληνικό κράτος έχει απολέσει την εθνική κυριαρχία και μας οδηγεί πλέον με βήμα γοργό προς τον γενοκτονικό όλεθρο μας...

τώρα συνειδητοποιήσατε σύντροφοι, συναγωνιστές, φίλες και φίλοι ότι διανύουμε τις τελευταίες ώρες μας στην παγκόσμια ιστορία σαν Έλληνες για να μετατραπούμε σε ''Πολίτες του Κόσμου'';;;;;;;
Άρα σκλάβοι της νέας τάξης πραγμάτων.

Όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης από το 74' μέχρι τούδε, έκριναν ουσιαστικά την σημερινή κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα ο Ελληνικός λαός  ...

 O Κοινοβουλευτισμός που επέστρεψε θριαμβευτικά στα συντρίμια της προδομένης Κύπρου(και ολοκλήρωσε το έγκλημα της Κύπρου) με το πρόσχημα της Δημοκρατίας και της ελευθερίας(χαχαχα) εγκαθίδρυσε μια χούντα πολλάκις χειρότερη από αυτήν που ανέτρεψε..

Αλλά το κυριότερο είναι ότι όλοι μας συμμεF�ρίσταςB5 ϋ4ημόσιος υπάλληλος, οπαδός, γκόμενος-α του σαββατόβραδου..... ένας ατάραχος ύπν μας έχει να κάνει με το υλικό μέρος της κατάρρευσης... μας ενοχλεί που μας στέρησαν την ωραία ''ζωούλα'' που μας είχαν συνηθίσει....

Ο Μεταπολιτευτικός ''νεοέλληνας'' ξεσάλωσε σαν ''καταναλωτής, τουρίστας, δη3B">
83ιος �2F3.bp.blogspot.com/-RASp4tPXJHc/TyAkIQAbuXI/AAAAAAAAAp8/LIABURFD_d4/s1600/%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%2B%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; marginος μια δήθεν ευμάρειας από την οποία δεν ήθελε να τον ξυπνήσει κανείς...

και βέβαια σε αυτήν την αποχαύνωση όλοι έχουν την συμμετοχή που τους αναλογεί... Αριστεροί και Δεξιοί!!!!

Όλα τα συστήματα όπως προανέφερα χρησιμοποιούν την μονόπλευρη ανάγνωση της ιστορίας.. έτσι και στην Ελλάδα.. Αφού οι ξένες δυνάμεις πήραν ότι είχαν να πάρουν από το σάπιο αστυνομικό κράτος της δεξιάς το ανέτρεψαν και στην θέση του εγκαθίδρυσαν ένα μόρφωμα το οποίο είχε Μαρξιστικό μανδύα αλλά η ουσία του παρέμενε άκρως καπιταλιστική...

Εδώ παρατηρούμε την πλήρη αντιστροφή.. εχθρός πλέον είναι ο Δεξιός, ο φασίστας, ο χουντικός...
το σύστημα όμως ''αθώο'' συνεχίζει αυτήν την διχαστική εκδοχή του στα πλαίσια του διαίρει και βασίλευε... βέβαια οι δεξιοί ήταν εύκολη λεία για τους άψογα καταρτισμένους μαρξιστές... που πολύ άνετα, δημιούργησαν το ανάλογο ενοχικό σύνδρομο, το οποίο είναι κατάλληλο για τον ιδεολογικό ευνουχισμό και αφοπλισμό των δεξιών... πλέον το επίθετο ''δεξιός'' αποτελεί ύβρη καθώς συμβολίζει το υπέρτατο κακό...

Η Αριστερά ''δικαιωμένη'' πλέον από το σύστημα αλωνίζει και διαμορφώνει το ηθικό πλαίσιο και παρουσιάζεται ως σύμβολο των δημοκρατικών αγώνων, της ελευθερίας, και έτσι αποτελεί την κρυψώνα του συστήματος...

το προδοτικό σύστημα δημιουργεί λοιπόν αυτό το ''αριστερό'' άλλοθι που χρειάζεται, αφενός για να εξαπατήσει τον ήδη από το παρελθόν εξαπατημένο Νεοέλληνα(την εποχή που κακός ήταν ο κομμουνιστής της γειτονιάς) και εν συνεχεία ενεργά συμμετέχει στην ύπνωση του'' ένας φαύλος κύκλος απόλυτα πετυχημένος...


Η αριστερά λοιπόν, αφενός δια της ''νομότυπης αντιθέσεως'', αβαντάρει το καθεστώς στην ανάγκη του για μια ελεγχόμενη αντιπολίτευση''....

Άρα το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι αποτελεί τον στυλοβάτη του καπιταλισμού που η ίδια ψευδώς καταγγέλλει ... ουσιαστικά αυτή η ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση, χρησιμοποιήθηκε πολλαπλώς για να ρίξει στάχτη στα μάτια των πιο ''καχύποπτων'' πλην όμως πλήρως καθοδηγημένων από τα κόμματα, τις παρατάξεις, συνδικάτα, παρακρατικές οργανώσεις, ΜΜΕ, κτλ...

αφετέρου, συμμετέχει στην λεηλασία του κράτους και κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας λειτουργώντας η ίδια αποδομητικά..

με παρασιτικό τρόπο πλέον αξιοποιούνται και ''τα βλαστάρια της'' τα οποία καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στην κρατική μηχανή αλλά και στις επιχειρήσεις τα μμε κτλ...πχ Η γενιά του πολυτεχνείου.. η το σύνολο σχεδόν του δημοσιογραφικού κόσμου, το μονοπώλιο στον καλλιτεχνικό κόσμο, την πνευματική ελιτ και το σύνολο των πανεπιστημίων που βρίθουν από την μαρξιστική προπαγάνδα...



συνεχίζεται......

Η ελληνική Φυλή

Ελληνική φυλή ως αυτόχθων και όμαιμη κατέχει από αρχαιοτάτων χρόνων την πατρώα γη και τη διεκδικεί ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής και ως θέλημα της θείας πρόνοιας!

Η έννοια της πατρίδας πήγασε και αναπτύχθηκε στην πατρώα γη. Δηλαδή στην αγαπημένη γη όπου γεννήθηκαν και ετάφησαν οι προσφιλείς μας πατέρες εκεί όπου είδαν το πρώτο φως του ηλίου και γαλουχήθηκαν τα παιδιά μας. Εκεί όπου δημιουργήθησαν τα πρώτα ήθη και έθιμα που μετεξελίχθησαν σε νόμους. Στο χώρο αυτό ανεπτύχθη η όμαιμη κοινωνία με συνείδηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, η οποία συνείδηση ονομάσθηκε εθνική συνείδηση.
Η έλευση του αστικού πολιτισμού επέβαλε τα φθοροποιά φαινόμενα της αστυφιλίας και της μεγαλούπολης. Ο αστικός πολιτισμός κατακρημνίζει και λοιδορεί τις παραδοσιακές αξίες, το ηρωικό και θρησκευτικό ιδεώδες και την πολεμική αρετή. Κρημνίζει και υπονομεύει το ιδεώδες της αρρήκτου συνδέσεως με τον τόπο, την έννοια δηλαδή της πατρίδας και το αλληλένδετο ιδεώδες της φυλετικής καθαρότητας, της έννοιας δηλαδή ότι η φυλή είναι αυτόχθων, όμαιμη και από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει την πατρώα γη, ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής και ως θέλημα της θείας πρόνοιας.


Μια τεράστια μάζα του πληθυσμού συνέρευσε στις μεγαλουπόλεις διακόπτοντας απότομα την παραδοσιακή ζωή με αποτέλεσμα τα νέα βλαστάρια (του πάλαι ποτέ ανθρώπου της υπαίθρου) να καθίστανται απλά ζωντόβολα, τα οποία αναπτύσσονται αφύσικα στις τσιμεντουπόλεις χωρίς καμία επίγνωση της φύσης, του θεϊκού νόμου, της ανθρώπινης κοινότητας και αυτής της ίδιας της ζωής. Ο ενστικτώδης τρόπος ζωής τους, τους καθιστά επιρρεπείς σε κάθε είδους βαρβαρότητα και εγκληματικότητα. Η ζωή τους είναι ανιαρή και η εργασία τους δεν έχει καμία σχέση με τη φύση και τη δημιουργικότητα. Είναι απλά πιόνια μιας οικονομικής μηχανής. Ζουν σε μια κοινωνία την οποία μισούν και είναι έτοιμοι να εισακούσουν τους κοσμοπολίτες επίβουλους οι οποίοι ευαγγελίζονται την πλήρη ισοπέδωση. Στις μεγαλουπόλεις αυτές, ελέω των Ευρωπαϊκών ντιρεκτίβων και της αόρατης παγκόσμιας κυβέρνησης, της οποίας η επιβίωση εξαρτάται από τον θάνατο των εθνικών πολιτισμών και την κατάργηση των εθνικών συνόρων, συρρέουν από τις χώρες του τρίτου κόσμου οι ορδές των μεταναστών. Οι αλλοεθνείς αυτοί μη έχοντες καμία σχέση με τις ιδέες του «ιθαγενούς πολιτισμού» και όντες αποξενωμένοι από αυτόν τρέφουν εναντίον του αβυσσαλέο μίσος και διάθεση ισοπέδωσής του.
Μέσα σ΄ αυτό τον κυκεώνα καραδοκούν οι γύπες της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι επιδιώκουν την κατάληψη της εξουσίας και μέσω αυτής την άλωση των εθνών αφού τα εθνικά σύνορα αποτελούν εμπόδιο στην παγκόσμια αγορά, η οποία απαιτεί την ασύδοτη κίνηση κεφαλαίων και φθηνού εργατικού δυναμικού σε όλο τον πλανήτη. Το έργο τους καθίσταται εύκολο με την ισοπέδωση και την αντικατάσταση του αυτόχθονος πολιτισμού με έναν κοσμοπολίτικο κυκεώνα. Μέσο επιδίωξης του στόχου αυτού είναι μια κοσμοπολίτικη προπαγάνδα, η οποία αποβλέπει στο να προσελκύσει τις μάζες εν΄ ονόματι ενός ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού που εξαγγέλλει το δήθεν όραμα του πολυπολιτισμού και εν ονόματι μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, η οποία υποτίθεται ότι οικοδομήθηκε στη βάση του Ελληνικού πολιτισμού πλην όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δυτικόφερτη απάτη. Η προπαγάνδα την οποία οι αποδομιστές του έθνους χρησιμοποιούν θέλει να καταστρέψει και να μετατρέψει σε αδίκημα και ύβρι τον Ελληνικό πολιτισμό επιδιώκοντας έτσι να εξαφανίσουν, την όποια αντίδραση ώστε να παραμείνει κυρίαρχος ο νέος κοσμοπολίτικος εκφασισμός. Προς τούτο η παγκόσμια κυβέρνηση χρηματοδοτεί, οργανώνει και καθοδηγεί μίσθαρνα όργανα που στελεχώνουν το κράτος και την κοινωνία, τα οποία αναλαμβάνουν την υπονόμευση των εθνικών συμφερόντων.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο το γεγονός ότι στους κύκλους των «κουλτουριαρέων» κυριάρχησε η πολιτική της ειρηνικής μετάλλαξης των δύο εθνικών κρατών των Ελλήνων σε πολυεθνικά μορφώματα. Στο στόχαστρο αυτής της πολιτικής εντάσσεται βέβαια και η Κύπρος της οποίας η ολοκληρωτική κατοχή θα επιτευχθεί όταν οι ορδές των μουσουλμάνων μεταναστών, αφού υπερισχύσουν στις ελεύθερες περιοχές, αποφασίσουν να συνενωθούν με το βόρειο κατεχόμενο τμήμα.
Τα έθνη είναι πρωταρχικά συνεκτικές κοινότητες ομοίων ανθρώπων (αίμα, γλώσσα, πολιτισμός) με ισχυρά συλλογικά ένστικτα αυτοσυντήρησηςΤο έθνος – κράτος εγγυάται την επιβίωση του κάθε πολιτισμού στην ιδιαιτερότητα του δια των θεσμών, του συστήματος εκπαίδευσης (κοινωνικής αναπαραγωγής) και της αμυντικής ικανότητας.
Το έθνος αποτελεί το θανάσιμο εχθρό του καπιταλισμού και κατά συνέπεια της παγκοσμιοποίησης και της μεταλλαγμένης αριστεράς η οποία εν’ ονόματι ενός κατασκευασμένου ψευδεπίγραφου οράματος του πολυπολιτισμού υπονομεύει και κτυπά το έθνος.
Το ότι ένας μικρός αριθμός Ελλήνων επιβίωσε ως τις μέρες μας μετά από χιλιάδες χρόνια και πολλαπλές καταστροφές δεν είναι θαύμα, αλλά λογικό αποτέλεσμα της μεγάλης γεωγραφικής εξάπλωσης και δύναμης του αρχαίου Ελληνισμού. Όμως ο ελληνισμός συρρικνώνεται συνεχώς. Η Μικρά Ασία, λέει ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης, είχε πριν 800 χρόνια 12 εκατομμύρια Έλληνες. Σήμερα δεν έχει κανέναν. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα τελευταία καταφύγια του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός δεν έχει πλέον εφεδρείες. Η τελική επιβίωση των Ελλήνων θα εξαρτηθεί από την αρετή τους. Η Ιστορία δεν θα συγχωρήσει άλλο μικρονοϊκούς και μικρόψυχους. Και δεν αποτελεί άρνηση της αυτονομίας του προσώπου η ύπαρξη προγόνων, ούτε στοιχείο ρατσισμού ή φυσική συμπάθεια ανάμεσα σε ανθρώπους με κοινή καταγωγή. Όλοι έχουμε προγόνους και είναι στοιχείο ανθρωπιάς να αποδίδουμε τιμή στους προγόνους μας. Όποιος κατάγεται από το πουθενά δεν έχει μέλλον. Το γένος είναι η προϋπόθεση του έθνους, δηλαδή η κοινότητα των ομοίων, των ανθρώπων με κοινή καταγωγή.
Μέσα από την ιστορική διαδρομή φάνηκε καθαρά ότι όχι το προλεταριάτο, αλλά το κεφάλαιο είναι που δεν έχει πατρίδα. Οι άνθρωποι διερωτώνται σήμερα που θα βρουν προστασία από την παγκοσμιοποίηση και τους παγκοσμιοποιητές και θυμούνται το έθνος, δηλαδή την κοινότητα των ομοίων. Ήδη ο φιλόσοφος Χάμπερμας (ο οποίος τριάντα χρόνια πριν θεωρούσε ότι ένας αφηρημένος «πατριωτισμός του συντάγματος» ήταν αρκετός για την συνοχή της κοινωνίας) είχε ανακαλύψει εκ νέου ότι η δημοκρατία για να λειτουργήσει είχε ανάγκη από ανθρώπους όμοιους με κοινούς στόχους και μια οριοθέτηση προς τα έξω που βασιζόταν στην διάκριση μελών – μη μελών. Πως να έχει το δικαίωμα να ψηφίσει ένα μη μέλος στη δημοκρατική διαδικασία και πως να γίνει μέλος ένας ξένος χωρίς κοινούς στόχους που διαμορφώνονται μέσα από την κοινή ιστορική πορεία ενός έθνους. Μία δημοκρατία ανοιχτή στον καθένα χωρίς προϋποθέσεις αυτοκαταστρέφεται.

Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης

Ο Χριστιανισμός σε μια παράγραφο

Καταδικάζω τον Χριστιανισμό. Απαγγέλλω κατά της χριστιανικής Εκκλησίας την εσχάτη όλων των κατηγοριών. Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη διαφθορά ... Μετέβαλε κάθε αξία σε απαξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, καθετί έντιμο σε αχρειότητα. Τον θεωρώ ως την μεγαλύτερη κατάρα και διαστροφή, το μεγαλύτερο εκδικητικό ένστικτο, που προκειμένου να επιβληθεί χρησιμοποίησε κάθε μηχανορραφία και υποχθόνιο μέσο, δεν δίστασε μπροστά σε καμιά μικροπρέπεια.

– Τον ονομάζω το ανεξίτηλο στίγμα της ανθρωπότητας...

Φρειδερίκος Νιτσε

300 Των Θερμοπυλών ~ Η έσχατη αντίσταση HC (Ολόκληρο)

Χειμερινό Ηλιοστάσιο: Ο Θρίαμβος του Φωτός επί του Σκότους!

Στο Βόρειο Ημισφαίριο, με την αυγή του Χειμερινού Ηλιοστασίου στις 21 Δεκεμβρίου ξεκινά η μικρότερη μέρα του έτους· ο Ήλιος κάνει την μικρότερη εμφάνισή του στον ουρανό, ενώ το σκοτάδι διαρκεί περισσότερο από κάθε άλλη νύχτα. Ο όρος Ηλιοστάσιο (Ἥλιος + ἵσταμαι) περιγράφει επακριβώς το φυσικό φαινόμενο· λίγες ημέρες πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο ο Ήλιος επιβραδύνει την κίνησή του, ώσπου ανήμερα η κίνησή του μηδενίζεται και αντιστρέφεται η φορά της, οδηγώντας σταδιακά μετά από 6 μήνες στην μεγίστη του κυριαρχία στον ουρανό κατά το Θερινό Ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου).

Η Άρια ψυχή, παρά την ευρεία γεωγραφική διασπορά των Ινδοευρωπαϊκών λαών, εκφράστηκε με τον ίδιο βασικώς τρόπο κι έδωσε την αυτή ερμηνεία στο φυσικό αυτό φαινόμενο, του οποίου η ιερά ανάμνηση τον συνώδευσε και στα νέα του νότια ενδιαιτήματα, όπου το περιβάλλον καθόλου δεν το καθιστούσε εμφανές ή κρίσιμο στα μάτια του απλοϊκού ανθρώπου: η θριάμβευση του Φωτός ενάντια στο Σκότος, η αέναη πάλη των αντιθέτων δυνάμεων, των ζωογόνων και καταστρεπτικών, κάθε εκφάνσεως της ζωής και της ψυχής του ανθρώπου, βρίσκει εν τούτοις και για τους Αρίους του νότου, πολλές χιλιετίες ακόμη μετά την κάθοδό τους, την αριστοτεχνικότατη κι οργανική έκφρασή της μέσῳ Φύσεως και του ηλιακού Δράματος της συμπαντικής κυκλικής αρμονίας.

Την ημέρα της κορυφώσεως της πάλης η φαυλότης φαίνεται προσωρινώς να υπερισχύει, τελικώς όμως το Φως κατανικά το σκότος· το Φως, άυλο θαυμαστό σύμβολο της αληθείας, της σοφίας, της αρετής θριαμβεύει! Ο ζωοδότης Ήλιος επιστρέφει νικητής στον ουρανό, στολίζει και λαμπρύνει την Φύση με τα φωτεινότερα χρώματα και μεθυστικότερες ευωδίες, μέσω των ηλιακών πτηνών και ήχους, καθιστώντας την καταλύτη και βασικό σύμμαχο στον αναπότρεπτο επερχόμενο πόλεμο.

Οι παραδόσεις διαφόρων λαών και πολιτισμών θέλουν θεούς να γεννώνται ή να αναγεννώνται αυτές τις μέρες εκ της ζοφεράς τέφρας του περασμένου έτους· ο θρίαμβος του Φωτός γεννά τον ηλιακό θεό Μίθρα του Ζωροαστρισμού καθώς και τον Dievs, τον ανώτερο θεό της μυθολογίας των Βαλτικών Χωρών. Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε αρμονία με την φύση, εντός της οποίας διέκριναν πλήθος μεταφυσικών και μυστηριακών δυνάμεων. Η ζωή τους επηρεάζονταν άμεσα από την εναλλαγή των εποχών, γι’ αυτό και την περίοδο του Χειμερινού Ηλιοστασίου διωργάνωναν μεγάλες γιορτές και τελετουργίες.

Στην Σκανδιναβία θυσίαζαν έναν αγριόχοιρο προς τιμήν του Frey, του θεού της γονιμότητος και της γεωργίας, προσδοκώντας μια πλούσια σοδειά για το νέο έτος. Συνήθιζαν, ακόμη, την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου να βάζουν φωτιά σε μεγάλους κορμούς δέντρων κρατώντας τις φλόγες ζωηρές κατά την διάρκεια της νύχτας καθώς πίστευαν πως μ’ αυτόν τον τρόπο βοηθούν τον Ήλιο στην μάχη του και στην επανάκτηση της λαμπρότητός του. Η μεγάλη αυτή γιορτή του Βορρά, προς τιμήν της επιστροφής του Ήλιου, ονομαζόταν Γιούλ (JUL)-τροχός, καθώς ο Ήλιος παρομοιαζόταν με τροχό κυλιόμενο (και περιστρεφόμενο) κατά μήκος του ουρανού. Από αυτήν την αντίληψη ξεπήδησε ένα πολύ εντυπωσιακό έθιμο: οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν σε κάποιο βουνό, έβαζαν φωτιά σε ένα μεγάλο, με άχυρο καλυμμένο ξύλινο τροχό και τον άφηναν να κυλήσει φλεγόμενο κατά την πλαγιά, καλώντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον Ήλιο να επιστρέψει. Ακόμα, στις βορεινές χώρες, οι άνθρωποι συνήθιζαν να στολίζουν τα δέντρα με τρόφιμα και κομμάτια υφάσματος καθώς και να χαράσσουν ρούνες στους κορμούς τους, παροτρύνοντας έτσι τα πνεύματα των δέντρων να επιστρέψουν το νέο έτος.

Στην κελτική παράδοση, τις ημέρες αυτές, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε το γκι· οι Δρυΐδες έκοβαν γκι από τις ιερές βελανιδιές και το προσέφεραν στους ανθρώπους ως σύμβολο ζωής εν μέσω των παγωμένων χειμωνιάτικων μηνών και ως σύμβολο καλοτυχίας για την νέα χρονιά.

Για τα Γερμανικά φύλα οι χειμερινοί μήνες συνοδεύονταν από την εμφάνιση δαιμόνων και σκοτεινών πνευμάτων. Η Perchta ή Bertha, η θεά του φωτός των Γερμανικών λαών εμφανίζεται το Δωδεκαήμερο, στην αλλαγή του έτους· ούσα προστάτις του οίκου και του νοικοκυριού, αυτές τις 12 μέρες γυρνά από σπίτι σε σπίτι με τους ακολούθους της, επιτηρώντας το νοικοκυριό και την συμπεριφορά των παιδιών. Λέγεται ότι η θεά έχει δύο όψεις: μια όμορφη και γενναιόδωρη που ανταμείβει τους καλούς ανθρώπους και μια φρικιαστική και εκδικητική που τιμωρεί τους ανυπάκουους. Κατά την διάρκεια, λοιπόν, του Δωδεκαημέρου, τα γερμανικά φύλα τιμούσαν την Perchta, προσδοκώντας στην εύνοιά της για την νέα χρονιά· ωστόσο, δεν ξεχνούσαν την άσχημη πλευρά της: γι’ αυτό κατά τους εορτασμούς τους συνήθιζαν να φορούν τερατώδεις, κερασφόρες μάσκες και γούνες ζώων και να τριγυρνούν από σπίτι σε σπίτι, προκειμένου να την εξευμενίσουν και να διώξουν τα δαιμονικά πνεύματα του χειμώνα.

Ακόμα και στην μακρινή Κίνα, χώρα της ανατολής όπου (όπως και στην Ιαπωνία) ο Άριος πολιτισμός ήσκησε επιρροή, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο αποτελούσε μια από τις σημαντικότερες γιορτές του έτους, μια μέρα επιστροφής στην οικογένεια και συνάντησης με αγαπημένα πρόσωπα, καθώς το λαμπρό φως και η θέρμη του Ήλιου επιστρέφουν στην γη. Οι Βουδισταί απεικονίζουν με το σύμβολο του γιν και του γιάνγκ ολόκληρο το ουράνιο φαινόμενο των ηλιοστασίων και των ισημεριών: στην πλευρά του μεγάλου γιν, του σκοταδιού, υπάρχει ο σπόρος του γιάνγκ, του φωτός· αντίστοιχα, την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, οπότε κυριαρχεί η νύχτα – το γιν - υπάρχει όμως και το φως του γιάνγκ, το οποίο αρχίζει να εξελίσσεται μέχρι να κυριαρχήσει, φθάνοντας στην μεγαλύτερη μέρα του χρόνου κατά το θερινό Ηλιοστάσιο, στην οποία όμως τανάπαλιν θα ενυπάρχουν τα ίχνη του γιν. Το κυκλικό αυτό σχήμα περιέχει την αλληλοδιαδοχή του φωτός και του σκότους, μάλιστα σε ίσες αναλογίες, όπου απεικονίζονται έτσι κι οι ισημερίες – συμβολίζει δε τον ατέρμονα κυκλικό ρου της ζωής και την αλληλοσυμπλήρωση των δύο αντιθέτων συμπαντικών δυνάμεων.

Στην Ινδοευρωπαϊκή παράδοση υπάρχει ακόμα ένα σύμβολο στενά συνδεδεμένο με την κοσμική αρμονία και τις συμπαντικές αντίρροπες δυνάμεις : η κοσμική στήλη Irminsul ή αλλιώς ο άξων του Κόσμου. Σύμφωνα με τις κοσμολογικές και κοσμογονικές παραδόσεις του Βορρά, οι πρωταρχικές δυνάμεις της φύσεως βρίσκονται στα χέρια των θεών Odin και Thor, με τον πατέρα των θεών να συμβολίζει την εκρηκτική-διασταλτική ενέργεια του σύμπαντος και τον θεό του κεραυνού να αντιπροσωπεύει την συστολή, την προς τα έσω συγκέντρωση της ενέργειας, την βαρύτητα. Για την εξισορρόπησή τους, παρεμβαίνει ο Freyr αποτρέποντας την κυριαρχία μιας εκ των δυο και διασφαλίζοντας την αρμονία και την βιωσιμότητα του σύμπαντος. Η κοσμική στήλη συμβολίζει ακριβώς αυτήν την εξισορροπητική ενέργεια, επιτελούσα δύο λειτουργίες : από την μία στηρίζει τον Ουρανό κι αποτρέπει την κατακρήμνισή του πάνω στην Γη εξ αιτίας της βαρύτητος, ταυτόχρονα δε αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ Γης και Ουρανού, προλαμβάνοντας τον χωρισμό τους. Αυτή η σύνδεση καθιστά δυνατή την επικοινωνία μεταξύ των γήινων και συμπαντικών δυνάμεων, μεταξύ της ανθρώπινης ψυχής και της αναλλοίωτης θεϊκής ενέργειας.

Ο Άξων του Κόσμου αποτελεί τον δίαυλο της Γνώσεως, της πνευματικότητος, της συνειδητοποιήσεως ότι η Αρία ψυχή είναι μέρος της Ολότητος αλλά και άρα, κυρίως, της πραγματώσεώς της ως τέτοιου· αποτελεί το αληθινό μονοπάτι δράσεως του Πολεμιστού, το χωνευτήρι δημιουργίας αξιών και ιδανικών. Την έκφανση του συμπαντικού Άξονος δύναται να την αναζητήσει ο καθείς στο Είναι του· μέσω της εσωτερικής πάλης, της πνευματικής ανελίξεως, της κατατροπώσεως των φυγοκέντρων αλλά και των στρεβλώς συσπειρωτικών γύρω από τα τεχνητά «εγώ» δυνάμεων, το άτομο δύναται να ανακαλύψει εντός του, αφού αποτινάξει την σκόνη του Φαίνεσθαι, μια προσωπική πια κεντρική στήλη αυθεντικής σταθερότητος και ισορροπίας, καθιστώντας έτσι δυνατή την εναρμόνισή του με το Όλον και την συνειδητοποίηση της θέσεώς του σ’ αυτό.

Παρόμοια μεταφυσική λειτουργία παρουσιάζει, σε διάφορες παραδόσεις, και το Δένδρο της Ζωής· τα κλαδιά του εκτείνονται ώς τον Ουρανό, συμβολίζοντας την ανελικτική πορεία του θετικού Γίγνεσθαι, ενώ οι ρίζες του βυθίζονται στα έγκατα της Γης, συνδιαλεγόμενες με τις υποχθόνιες δυνάμεις. Όπως και στην Irminsul, ο κορμός αποτελεί τον εξισορροπητικό άξονα μεταξύ των δύο αντιθέτων Αρχών, του Σκότους και του Φωτός· οι ρίζες τρέφονται υπογείως συμβιώνοντας με κάθε λογής τέρατα και σκοτεινά πλάσματα εγκαταβιούντα στον πυρήνα της Γης, ενώ το φύλλωμα, τα άνθη κι οι καρποί τρέφονται από τις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου, με θέα την ανοιχτωσιά του Κόσμου.

Η Ύγδρασιλ, η κοσμική Δρυς (βελανιδιά) της Σκανδιναβικής Μυθολογίας, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του Δένδρου της Ζωής. Οι ρίζες της εκτείνονται στα σκοτεινά βάθη του Νιφελ-χάιμ, του Βασιλείου της Κολάσεως, στην Μίδγκαρντ, κοντά στην πηγή Μίμιρ και στην Άσγκαρντ, κοντά στην πηγή Ούρδαρ, με το νερό της οποίας την ποτίζουν οι Νόρνες. Στα κλαδιά της, που υψώνονται πάνω από τους 9 κόσμους, κατοικούν ένας αητός, ένα γεράκι-επιτηρητής του κόσμου κι ο σκίουρος Ρατατόσκ. Από το πράσινο φύλλωμα του δέντρου τρέφονται η κατσίκα Χάιντρουν, που παρέχει στους θεούς το υδρόμελο, και τα ελάφια των θεών, από τα κέρατα των οποίων σταλάζει μελίτωμα, προμηθεύοντας με νερό τους ποταμούς του κόσμου. Στις ρίζες της Ύγκντρασιλ εμφωλεύει η οχιά Νίδχουγκ, που και προσπαθεί να το ρίξει αποσυνθέτοντας τις ρίζες του· ο αητός πολεμάει καθημερινώς με την οχιά, υπερασπίζοντας το Κοσμικό Δένδρο, μοτίβο που συμβολίζει την αιώνια πάλη της Φαυλότητος και της Ηρωικότητος.

Παρόμοιες παραδόσεις έχουν εμφανισθεί και στον ελληνικό χώρο, σε διάφορες παραλλαγές, με πρωταγωνιστές τους καλικάντζαρους του Δωδεκαημέρου. Τα δαιμόνια, οι καλικάντζαροι ή καρκάντζαλοι, κατοικούν στον Κάτω Κόσμο κι όλον τον χρόνο δουλεύουν ακατάπαυστα προκειμένου να κόψουν τον στύλο ή το δένδρο που βαστά την Γη. Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε χρόνο κοντεύουν να το ρίξουν, σταματούν όμως λίγο να ξεκουραστούν ή να ανεβούν στην Γη για να τρομάξουν τους ανθρώπους κατά το Δωδεκαήμερο, οπότε ο στύλος ή το δέντρο ξαναθεριεύει. Οι υποχθόνιες δυνάμεις νικώνται κατά κράτος και ο κυκλικός ρους του σύμπαντος διαιωνίζεται.

Την γη την βαστάει από κάτου μια κολόνα που έχει τέσσερους άλλους στύλους. Εκεί λοιπόν δουλεύουνε οι κολικάντζαροι, και πασκίζουνε να κόψουνε την κολόνα για να πέσει η γη· ούλη την χρονιά δουλεύουνε, από του Φώτωνε ως τα Χριστούγεννα, και λίγο λείπει να την κόψουνε. Αλλ’ άμα έρθουνε τα Χριστούγεννα, αφήνουνε πλια την δουλειά τους, γιατί δεν μπορούνε πλια να δουλέψουνε, και έρχουνται εδώ εις τον απάνω κόσμο. Και αφού έρθουνε απάνω, η κολόνα θρέφει στις δώδεκα ημέρες που λείπουνε, κι άμα πάνε κάτου, την ξαναρχίζουνε. Ούλα τα χρόνια γίνεται το ίδιο, και ποτέ δε θα κατορθώσουνε να την κόψουνε. (Παράδοση της ορεινής Γορτυνίας )

Στο Βόρειο Ημισφαίριο, με την αυγή του Χειμερινού Ηλιοστασίου στις 21 Δεκεμβρίου ξεκινά η μικρότερη μέρα του έτους· ο Ήλιος κάνει την μικρότερη εμφάνισή του στον ουρανό, ενώ το σκοτάδι διαρκεί περισσότερο από κάθε άλλη νύχτα. Ο όρος Ηλιοστάσιο (Ἥλιος + ἵσταμαι) περιγράφει επακριβώς το φυσικό φαινόμενο· λίγες ημέρες πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο ο Ήλιος επιβραδύνει την κίνησή του, ώσπου ανήμερα η κίνησή του μηδενίζεται και αντιστρέφεται η φορά της, οδηγώντας σταδιακά μετά από 6 μήνες στην μεγίστη του κυριαρχία στον ουρανό κατά το Θερινό Ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου).

Η Άρια ψυχή, παρά την ευρεία γεωγραφική διασπορά των Ινδοευρωπαϊκών λαών, εκφράστηκε με τον ίδιο βασικώς τρόπο κι έδωσε την αυτή ερμηνεία στο φυσικό αυτό φαινόμενο, του οποίου η ιερά ανάμνηση τον συνώδευσε και στα νέα του νότια ενδιαιτήματα, όπου το περιβάλλον καθόλου δεν το καθιστούσε εμφανές ή κρίσιμο στα μάτια του απλοϊκού ανθρώπου: η θριάμβευση του Φωτός ενάντια στο Σκότος, η αέναη πάλη των αντιθέτων δυνάμεων, των ζωογόνων και καταστρεπτικών, κάθε εκφάνσεως της ζωής και της ψυχής του ανθρώπου, βρίσκει εν τούτοις και για τους Αρίους του νότου, πολλές χιλιετίες ακόμη μετά την κάθοδό τους, την αριστοτεχνικότατη κι οργανική έκφρασή της μέσῳ Φύσεως και του ηλιακού Δράματος της συμπαντικής κυκλικής αρμονίας.

Την ημέρα της κορυφώσεως της πάλης η φαυλότης φαίνεται προσωρινώς να υπερισχύει, τελικώς όμως το Φως κατανικά το σκότος· το Φως, άυλο θαυμαστό σύμβολο της αληθείας, της σοφίας, της αρετής θριαμβεύει! Ο ζωοδότης Ήλιος επιστρέφει νικητής στον ουρανό, στολίζει και λαμπρύνει την Φύση με τα φωτεινότερα χρώματα και μεθυστικότερες ευωδίες, μέσω των ηλιακών πτηνών και ήχους, καθιστώντας την καταλύτη και βασικό σύμμαχο στον αναπότρεπτο επερχόμενο πόλεμο.

Οι παραδόσεις διαφόρων λαών και πολιτισμών θέλουν θεούς να γεννώνται ή να αναγεννώνται αυτές τις μέρες εκ της ζοφεράς τέφρας του περασμένου έτους· ο θρίαμβος του Φωτός γεννά τον ηλιακό θεό Μίθρα του Ζωροαστρισμού καθώς και τον Dievs, τον ανώτερο θεό της μυθολογίας των Βαλτικών Χωρών. Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε αρμονία με την φύση, εντός της οποίας διέκριναν πλήθος μεταφυσικών και μυστηριακών δυνάμεων. Η ζωή τους επηρεάζονταν άμεσα από την εναλλαγή των εποχών, γι’ αυτό και την περίοδο του Χειμερινού Ηλιοστασίου διωργάνωναν μεγάλες γιορτές και τελετουργίες.

Στην Σκανδιναβία θυσίαζαν έναν αγριόχοιρο προς τιμήν του Frey, του θεού της γονιμότητος και της γεωργίας, προσδοκώντας μια πλούσια σοδειά για το νέο έτος. Συνήθιζαν, ακόμη, την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου να βάζουν φωτιά σε μεγάλους κορμούς δέντρων κρατώντας τις φλόγες ζωηρές κατά την διάρκεια της νύχτας καθώς πίστευαν πως μ’ αυτόν τον τρόπο βοηθούν τον Ήλιο στην μάχη του και στην επανάκτηση της λαμπρότητός του. Η μεγάλη αυτή γιορτή του Βορρά, προς τιμήν της επιστροφής του Ήλιου, ονομαζόταν Γιούλ (JUL)-τροχός, καθώς ο Ήλιος παρομοιαζόταν με τροχό κυλιόμενο (και περιστρεφόμενο) κατά μήκος του ουρανού. Από αυτήν την αντίληψη ξεπήδησε ένα πολύ εντυπωσιακό έθιμο: οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν σε κάποιο βουνό, έβαζαν φωτιά σε ένα μεγάλο, με άχυρο καλυμμένο ξύλινο τροχό και τον άφηναν να κυλήσει φλεγόμενο κατά την πλαγιά, καλώντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον Ήλιο να επιστρέψει. Ακόμα, στις βορεινές χώρες, οι άνθρωποι συνήθιζαν να στολίζουν τα δέντρα με τρόφιμα και κομμάτια υφάσματος καθώς και να χαράσσουν ρούνες στους κορμούς τους, παροτρύνοντας έτσι τα πνεύματα των δέντρων να επιστρέψουν το νέο έτος.

Στην κελτική παράδοση, τις ημέρες αυτές, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε το γκι· οι Δρυΐδες έκοβαν γκι από τις ιερές βελανιδιές και το προσέφεραν στους ανθρώπους ως σύμβολο ζωής εν μέσω των παγωμένων χειμωνιάτικων μηνών και ως σύμβολο καλοτυχίας για την νέα χρονιά.

Για τα Γερμανικά φύλα οι χειμερινοί μήνες συνοδεύονταν από την εμφάνιση δαιμόνων και σκοτεινών πνευμάτων. Η Perchta ή Bertha, η θεά του φωτός των Γερμανικών λαών εμφανίζεται το Δωδεκαήμερο, στην αλλαγή του έτους· ούσα προστάτις του οίκου και του νοικοκυριού, αυτές τις 12 μέρες γυρνά από σπίτι σε σπίτι με τους ακολούθους της, επιτηρώντας το νοικοκυριό και την συμπεριφορά των παιδιών. Λέγεται ότι η θεά έχει δύο όψεις: μια όμορφη και γενναιόδωρη που ανταμείβει τους καλούς ανθρώπους και μια φρικιαστική και εκδικητική που τιμωρεί τους ανυπάκουους. Κατά την διάρκεια, λοιπόν, του Δωδεκαημέρου, τα γερμανικά φύλα τιμούσαν την Perchta, προσδοκώντας στην εύνοιά της για την νέα χρονιά· ωστόσο, δεν ξεχνούσαν την άσχημη πλευρά της: γι’ αυτό κατά τους εορτασμούς τους συνήθιζαν να φορούν τερατώδεις, κερασφόρες μάσκες και γούνες ζώων και να τριγυρνούν από σπίτι σε σπίτι, προκειμένου να την εξευμενίσουν και να διώξουν τα δαιμονικά πνεύματα του χειμώνα.

Ακόμα και στην μακρινή Κίνα, χώρα της ανατολής όπου (όπως και στην Ιαπωνία) ο Άριος πολιτισμός ήσκησε επιρροή, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο αποτελούσε μια από τις σημαντικότερες γιορτές του έτους, μια μέρα επιστροφής στην οικογένεια και συνάντησης με αγαπημένα πρόσωπα, καθώς το λαμπρό φως και η θέρμη του Ήλιου επιστρέφουν στην γη. Οι Βουδισταί απεικονίζουν με το σύμβολο του γιν και του γιάνγκ ολόκληρο το ουράνιο φαινόμενο των ηλιοστασίων και των ισημεριών: στην πλευρά του μεγάλου γιν, του σκοταδιού, υπάρχει ο σπόρος του γιάνγκ, του φωτός· αντίστοιχα, την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, οπότε κυριαρχεί η νύχτα – το γιν - υπάρχει όμως και το φως του γιάνγκ, το οποίο αρχίζει να εξελίσσεται μέχρι να κυριαρχήσει, φθάνοντας στην μεγαλύτερη μέρα του χρόνου κατά το θερινό Ηλιοστάσιο, στην οποία όμως τανάπαλιν θα ενυπάρχουν τα ίχνη του γιν. Το κυκλικό αυτό σχήμα περιέχει την αλληλοδιαδοχή του φωτός και του σκότους, μάλιστα σε ίσες αναλογίες, όπου απεικονίζονται έτσι κι οι ισημερίες – συμβολίζει δε τον ατέρμονα κυκλικό ρου της ζωής και την αλληλοσυμπλήρωση των δύο αντιθέτων συμπαντικών δυνάμεων.

Στην Ινδοευρωπαϊκή παράδοση υπάρχει ακόμα ένα σύμβολο στενά συνδεδεμένο με την κοσμική αρμονία και τις συμπαντικές αντίρροπες δυνάμεις : η κοσμική στήλη Irminsul ή αλλιώς ο άξων του Κόσμου. Σύμφωνα με τις κοσμολογικές και κοσμογονικές παραδόσεις του Βορρά, οι πρωταρχικές δυνάμεις της φύσεως βρίσκονται στα χέρια των θεών Odin και Thor, με τον πατέρα των θεών να συμβολίζει την εκρηκτική-διασταλτική ενέργεια του σύμπαντος και τον θεό του κεραυνού να αντιπροσωπεύει την συστολή, την προς τα έσω συγκέντρωση της ενέργειας, την βαρύτητα. Για την εξισορρόπησή τους, παρεμβαίνει ο Freyr αποτρέποντας την κυριαρχία μιας εκ των δυο και διασφαλίζοντας την αρμονία και την βιωσιμότητα του σύμπαντος. Η κοσμική στήλη συμβολίζει ακριβώς αυτήν την εξισορροπητική ενέργεια, επιτελούσα δύο λειτουργίες : από την μία στηρίζει τον Ουρανό κι αποτρέπει την κατακρήμνισή του πάνω στην Γη εξ αιτίας της βαρύτητος, ταυτόχρονα δε αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ Γης και Ουρανού, προλαμβάνοντας τον χωρισμό τους. Αυτή η σύνδεση καθιστά δυνατή την επικοινωνία μεταξύ των γήινων και συμπαντικών δυνάμεων, μεταξύ της ανθρώπινης ψυχής και της αναλλοίωτης θεϊκής ενέργειας.

Ο Άξων του Κόσμου αποτελεί τον δίαυλο της Γνώσεως, της πνευματικότητος, της συνειδητοποιήσεως ότι η Αρία ψυχή είναι μέρος της Ολότητος αλλά και άρα, κυρίως, της πραγματώσεώς της ως τέτοιου· αποτελεί το αληθινό μονοπάτι δράσεως του Πολεμιστού, το χωνευτήρι δημιουργίας αξιών και ιδανικών. Την έκφανση του συμπαντικού Άξονος δύναται να την αναζητήσει ο καθείς στο Είναι του· μέσω της εσωτερικής πάλης, της πνευματικής ανελίξεως, της κατατροπώσεως των φυγοκέντρων αλλά και των στρεβλώς συσπειρωτικών γύρω από τα τεχνητά «εγώ» δυνάμεων, το άτομο δύναται να ανακαλύψει εντός του, αφού αποτινάξει την σκόνη του Φαίνεσθαι, μια προσωπική πια κεντρική στήλη αυθεντικής σταθερότητος και ισορροπίας, καθιστώντας έτσι δυνατή την εναρμόνισή του με το Όλον και την συνειδητοποίηση της θέσεώς του σ’ αυτό.

Παρόμοια μεταφυσική λειτουργία παρουσιάζει, σε διάφορες παραδόσεις, και το Δένδρο της Ζωής· τα κλαδιά του εκτείνονται ώς τον Ουρανό, συμβολίζοντας την ανελικτική πορεία του θετικού Γίγνεσθαι, ενώ οι ρίζες του βυθίζονται στα έγκατα της Γης, συνδιαλεγόμενες με τις υποχθόνιες δυνάμεις. Όπως και στην Irminsul, ο κορμός αποτελεί τον εξισορροπητικό άξονα μεταξύ των δύο αντιθέτων Αρχών, του Σκότους και του Φωτός· οι ρίζες τρέφονται υπογείως συμβιώνοντας με κάθε λογής τέρατα και σκοτεινά πλάσματα εγκαταβιούντα στον πυρήνα της Γης, ενώ το φύλλωμα, τα άνθη κι οι καρποί τρέφονται από τις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου, με θέα την ανοιχτωσιά του Κόσμου.

Η Ύγδρασιλ, η κοσμική Δρυς (βελανιδιά) της Σκανδιναβικής Μυθολογίας, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του Δένδρου της Ζωής. Οι ρίζες της εκτείνονται στα σκοτεινά βάθη του Νιφελ-χάιμ, του Βασιλείου της Κολάσεως, στην Μίδγκαρντ, κοντά στην πηγή Μίμιρ και στην Άσγκαρντ, κοντά στην πηγή Ούρδαρ, με το νερό της οποίας την ποτίζουν οι Νόρνες. Στα κλαδιά της, που υψώνονται πάνω από τους 9 κόσμους, κατοικούν ένας αητός, ένα γεράκι-επιτηρητής του κόσμου κι ο σκίουρος Ρατατόσκ. Από το πράσινο φύλλωμα του δέντρου τρέφονται η κατσίκα Χάιντρουν, που παρέχει στους θεούς το υδρόμελο, και τα ελάφια των θεών, από τα κέρατα των οποίων σταλάζει μελίτωμα, προμηθεύοντας με νερό τους ποταμούς του κόσμου. Στις ρίζες της Ύγκντρασιλ εμφωλεύει η οχιά Νίδχουγκ, που και προσπαθεί να το ρίξει αποσυνθέτοντας τις ρίζες του· ο αητός πολεμάει καθημερινώς με την οχιά, υπερασπίζοντας το Κοσμικό Δένδρο, μοτίβο που συμβολίζει την αιώνια πάλη της Φαυλότητος και της Ηρωικότητος.

Παρόμοιες παραδόσεις έχουν εμφανισθεί και στον ελληνικό χώρο, σε διάφορες παραλλαγές, με πρωταγωνιστές τους καλικάντζαρους του Δωδεκαημέρου. Τα δαιμόνια, οι καλικάντζαροι ή καρκάντζαλοι, κατοικούν στον Κάτω Κόσμο κι όλον τον χρόνο δουλεύουν ακατάπαυστα προκειμένου να κόψουν τον στύλο ή το δένδρο που βαστά την Γη. Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε χρόνο κοντεύουν να το ρίξουν, σταματούν όμως λίγο να ξεκουραστούν ή να ανεβούν στην Γη για να τρομάξουν τους ανθρώπους κατά το Δωδεκαήμερο, οπότε ο στύλος ή το δέντρο ξαναθεριεύει. Οι υποχθόνιες δυνάμεις νικώνται κατά κράτος και ο κυκλικός ρους του σύμπαντος διαιωνίζεται.

Την γη την βαστάει από κάτου μια κολόνα που έχει τέσσερους άλλους στύλους. Εκεί λοιπόν δουλεύουνε οι κολικάντζαροι, και πασκίζουνε να κόψουνε την κολόνα για να πέσει η γη· ούλη την χρονιά δουλεύουνε, από του Φώτωνε ως τα Χριστούγεννα, και λίγο λείπει να την κόψουνε. Αλλ’ άμα έρθουνε τα Χριστούγεννα, αφήνουνε πλια την δουλειά τους, γιατί δεν μπορούνε πλια να δουλέψουνε, και έρχουνται εδώ εις τον απάνω κόσμο. Και αφού έρθουνε απάνω, η κολόνα θρέφει στις δώδεκα ημέρες που λείπουνε, κι άμα πάνε κάτου, την ξαναρχίζουνε. Ούλα τα χρόνια γίνεται το ίδιο, και ποτέ δε θα κατορθώσουνε να την κόψουνε. (Παράδοση της ορεινής Γορτυνίας )
πηγή:
www.armahellas.com

"Oι αρχαίοι Έλληνες, έφτασαν στην Αμερική πριν τον Κολόμβο"

Σίγουρα η υπόθεση αυτή μας κάνει υπερήφανους για την τεχνολογία και την τεχνογνωσία που είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και για την οποία ακόμη και οι επιστήμονες παραδέχονται ότι ελάχιστα γνωρίζουμε εμείς σήμερα, και που ενδέχεται να ήταν πολύ πιο προηγμένη από την σημερινή εποχή.
Βέβαια, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τέτοιες εκφράσεις τις ακούμε συχνά, διατηρούμε όμως πάντα μια μικρή αμφιβολία μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, και πως απλώς κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες ίσως υπερβάλλουν για τις δυνατότητες του αρχαίου προηγμένου πολιτισμού μας.

Όταν όμως ένας Βρετανός, τέως Ναύαρχος Υποβρυχίων και μελετητής της αρχαίας ναυπηγικής, βγαίνει ανοικτά στο κοινό και λέει ότι έχει στη διάθεσή του στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι Μινωίτες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την Αμερική, τότε και εμείς θα πρέπει να είμαστε πραγματικά υπερήφανοι για όσα κατάφεραν χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς.

Ποιος είναι ο υποστηρικτής αυτής της ιδέας;
Ο Gavin Menzies, ο οποίος έχει στρέψει επάνω του τα βλέμματα της επιστημονικής κοινότητας που εξετάζει με ενδιαφέρον την έρευνά του. Οι επίσημες ανακοινώσεις των ευρημάτων του θα γίνουν στις 16 Απριλίου στη διάλεξη που θα παραχωρήσει στο Λονδίνο στη Βασιλική Γεωγραφική Ακαδημία της Βρετανίας. Ο Gavin Menzies, μίλησε στο Pyles.tv και την Όλγα Τάντου για την έρευνά του.

"Τα ελληνικά πλοία διέσχιζαν την Μεσόγειο 4.500 χρόνια πριν"

Όλγα Τάντου: Κύριε Menzies, θα ήθελα να μας μιλήσετε για την πρωτοποριακή έρευνά σας, σύμφωνα με την οποία, οι Μινωίτες ήταν τόσο καλοί θαλασσοπόροι που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό ωκεανό και να ανακαλύψουν την Αμερική 4.000 χρόνια πριν τον Κολόμβο. Πώς καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα;

Gavin Menzies: Θα μπορούσα να πω ότι κατέληξα σε αυτό εντελώς τυχαία. Έχω βρει ότι οι Έλληνες, και συγκεκριμένα οι Μινωίτες, όντως ταξίδεψαν από την Κρήτη και την Σαντορίνη στην Αμερική στο διάστημα από το 3.000 π.Χ. εως το 450 π.Χ., δηλαδή περίπου 4.000 χρόνια πριν τον Κολόμβο.Πώς το ανακάλυψα αυτό;

Πριν από δύο χρόνια είχα πάει με τη σύζυγό μου στην Κρήτη την περίοδο των Χριστουγέννων. Κάποια μέρα που κάναμε έναν μεγάλο περίπατο, πήγαμε και στο παλάτι της Φαιστού, και αγοράσαμε από ένα κατάστημα που βρισκόταν εκεί ένα βιβλίο που περιέγραφε το παλάτι. Σύμφωνα με αυτά που γράφονταν στο βιβλίο, το παλάτι είχε χτιστεί την εποχή που χτίστηκαν και οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, δηλαδή το 2.500 π.Χ..
Αυτός ο υπολογισμός είχε γίνει – όπως έγραφε ο συγγραφέας – με βάση τον ισχυρισμό ότι κάποια από τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των Πυραμίδων προέρχονταν από την Κρήτη. Το γεγονός αυτό τους βοήθησε να υπολογίσουν με πολλή μεγάλη ακρίβεια την χρονολόγηση των ταξιδιών που πραγματοποιούσαν οι Έλληνες προς την Αίγυπτο, δηλαδή απ’ το 2.500 π.Χ. ως το 2.400 π.Χ..

Κατά την άποψή μου, αυτό ήταν εκπληκτικό! Τότε συνειδητοποίησα ότι τα ελληνικά πλοία διέσχιζαν την Μεσόγειο 4.500 χρόνια πριν από την εποχή μας. Μετά από αυτό, αποφασίσαμε με την σύζυγό μου να επισκεφτούμε όλα τα μουσεία στην Κρήτη και να δούμε αν υπήρχαν απομεινάρια από τα πλοία που ταξίδευαν από την Κρήτη με κατεύθυνση προς την Αίγυπτο. Δεν μπορέσαμε, όμως, να βρούμε τίποτα.
Καταλάβαμε γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε τίποτα όταν μας είπαν ότι η Κρήτη στο παρελθόν είχε καλυφθεί από στάχτη που προερχόταν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας – το νησί που σήμερα λέγεται Σαντορίνη – το οποίο όταν εξερράγη προκάλεσε το τέλος του μινωικού πολιτισμού.

O.Τ: Εφόσον δεν έχουμε πολλά στοιχεία, πώς μπορείτε να αποδείξετε ότι οι Μινωίτες είχαν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία που απαιτούνταν ώστε να ήταν σε θέση να διασχίσουν τον Ατλαντικό ωκεανό;

Gavin Menzies: Δεν μπορούσαμε να βρούμε καθόλου στοιχεία στην Κρήτη. Σκεφτήκαμε όμως, ότι εφόσον έγινε μία έκρηξη ηφαιστείου στην Σαντορίνη, τότε ίσως βρούμε απομεινάρια των πλοίων στην Σαντορίνη. Πήγαμε λοιπόν εκεί, συγκεκριμένα στην τοποθεσία που λέγεται Ακρωτήρι και που ήταν λιμάνι στην μινωική εποχή. Όταν γίνονταν οι ανακαλύψεις των αρχαίων ευρημάτων στο Ακρωτήρι από την σύγχρονη ελληνική ομάδα των επιστημόνων, βρήκαν και σπίτια που χρονολογούνταν στο 450 π.Χ..




Στους τοίχους ενός σπιτιού ήταν ζωγραφισμένα μινωικά πλοία. Θα πρέπει να σας πω ότι υπηρέτησα στο Ναυτικό και γνωρίζω πώς είναι τα πλοία και πώς λειτουργούν. Από τις εικόνες που έβλεπα των μινωικών πλοίων αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ιδιαίτερα προηγμένα στην κίνηση με τον άνεμο.
Χρησιμοποιούσαν τα κατάλληλα συστήματα για να μπορούν να αλλάζουν θέση τα πανιά και να γίνεται πιο εύκολη η πλοήγηση. Ακόμη και με μια πρώτη ματιά μπορούσε να καταλάβει κάποιος ότι ήταν μεγάλα πλοία, είχαν το μήκος που είχαν και τα πλοία του Κολόμβου τα οποία διέσχισαν τον Ατλαντικό 4.000 χρόνια μετά. Αυτό που αποφασίσαμε έπειτα να κάνουμε ήταν να δούμε αν έχει απομείνει κάτι από αυτά τα πλοία που είδαμε απεικονισμένα στην Σαντορίνη.

Βρήκαμε ότι υπήρχαν τρία ναυάγια σε μία τοποθεσία που λέγεται Μπόντρουμ και βρίσκεται περίπου 150 μίλια ανατολικά της Σαντορίνης, στις τουρκικές ακτές. Στη συνέχεια, πήγαμε στο Μπόντρουμ και εξετάσαμε τα πλοία που χρονολογούνταν στο 16ο αιώνα π.Χ., το 14ου αιώνα π.Χ., και το 13ο αιώνα π.Χ.. Αυτά τα πλοία είχαν βρεθεί στο βυθό της θάλασσας και μετέφεραν χαλκό.

Λόγω της αντίδρασης που προκλήθηκε μεταξύ του χαλκού και του θαλασσινού νερού, διατηρούνταν σε πολύ καλή κατάσταση. Μπορούσες λοιπόν να δεις ότι η κατασκευή τους ήταν πολύ προηγμένη. Έτσι κατάλαβα ότι τα συγκεκριμένα πλοία μπορούσαν να διασχίσουν τεράστιες αποστάσεις.

Επίσης, στα πλοία υπήρχαν απομεινάρια έξι διαφορετικών πολιτισμών: γινόταν εμπόριο ελεφαντοστών που προέρχονταν από την Αφρική και την Ινδία, κεχριμπάρι από τη Βαλτική, αιγυπτιακό γυαλί, χρυσός από τη Συρία, και χαλκός. Κατά τη γνώμη μου, ο χαλκός προερχόταν από την Αμερική λόγω της ποιότητας που είχε.

Έχοντας βρει λοιπόν αυτά τα ναυάγια στο μουσείο του Μπόντρουμ, αποφασίσαμε να πάμε σε όλα αυτά τα μέρη όπου υποθέταμε ότι προέρχονταν τα εμπορεύματα που μετέφεραν. Για παράδειγμα, πήγαμε στα ανθρακωρυχεία της Βόρειας Αμερικής που υπήρχαν το 3.000 π.Χ., πήγαμε στη Βαλτική για να εξετάσουμε αν υπήρχαν στοιχεία ότι τα μινωικά πλοία είχαν πάει εκεί, πήγαμε στην Ινδία, στην Αφρική, κλπ. Πήγαμε παντού. Και σε κάθε μέρος που πήγαμε ανακαλύψαμε ότι οι Μινωίτες επίσης είχαν βρεθεί ήδη εκεί.

"Το dna των Μινωιτών στους γηγενείς ομογενείς της Αμερικής"

Ό.Τ: Επιπρόσθετα, υποστηρίζετε ότι έχετε μία απόδειξη DNA πως οι Μινωίτες είχαν ένα σπάνιο γονίδιο που συναντάται σήμερα στους γηγενείς της Αμερικής.

Gavin Menzies: Όντως, πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο γονίδιο που συναντάται μόνο στα μέρη που είχαν ταξιδέψει οι Μινωίτες και πουθενά αλλού.

Ακαδημαϊκοί Καθηγητές στηρίζουν την έρευνα του Gavin Menzies

Gavin Menzies: Την Παρασκευή 16 Απριλίου δίνω στο Λονδίνο μία διάλεξη στη Βασιλική Γεωγραφική Ακαδημία της Βρετανίας όπου ανακοινώνω επίσημα πλέον τα ευρήματα του βιβλίου μου. Κοντά μου θα βρίσκονται δύο Επίτιμοι Καθηγητές, ο John Sorenson, και ο Carl Johannessen.
Οι δύο αυτοί Καθηγητές σε όλη τους τη ζωή προσπαθούν να βρουν στοιχεία για ταξίδια στον Ατλαντικό ωκεανό πριν τον Κολόμβο, και έχουν εκδώσει βιβλία σχετικά με αυτό το θέμα. Σε ένα βιβλίο τους μάλιστα που έχουν συγγράψει από κοινού, δημοσιεύουν 6.000 παραδείγματα ταξιδιών από τον μινωικό κόσμο προς την Αμερική. Έτσι, δεν είμαι εγώ αυτός που χρειάζεται να ανακαλύψει στοιχεία, έχω στοιχεία.

O.Τ: Από την άλλη μεριά, κάποιοι άλλοι ακαδημαϊκοί απαξιώνουν την εργασία σας χαρακτηρίζονταν την σαν έργο φαντασίας που παρουσιάζεται με λάθος τρόπο σαν ιστορία. Τι απαντάτε σε εκείνους;

Gavin Menzies: Έχουμε λάβει χιλιάδες γράμματα και e-mails, που σε ποσοστό 99% συμφωνούν με τις δημοσιεύσεις μου. Υπάρχουν ορισμένοι Καθηγητές που δημοσιεύουν προσβλητικά κείμενα, αλλά όταν τους ρωτάω «Πού βρίσκεται η φαντασία;», σιωπούν. Δεν δίνουν ούτε ένα παράδειγμα. Είναι πολύ εύκολο να είσαι αγενής, αλλά όχι και να πείσεις τους αναγνώστες. Λένε ότι έχουν στοιχεία. Γιατί δεν τα φανερώνουν; Οι άνθρωποι λοιπόν που κάνουν τέτοια παιδικά σχόλια, δεν επηρεάζουν κανέναν.

Πηγή: http://www.pyles.tv/News/arxaiotita-energiakoi-topoi-%281%29/Menzies-arthro.aspx

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ

Τo Μυστήριο του Ελληνικού Αλφαβήτου.

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:

“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.



Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).



Απόδοση

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!



Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους...

Ιαλυσσός

πηγή: http://www.heliodromion.gr

Τα μυστικά του Παρθενώνα Μέρος 1/4

Τα μυστικά του Παρθενώνα Μέρος 2/4

Τα μυστικά του Παρθενώνα Μέρος 3/4

Τα μυστικά του Παρθενώνα Μέρος 4/4

ΤΑ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

Λεπτομερής κλινική παρατήρηση του ασθενούς, καθαρισμός του σώματος και της ψυχής και ολιστική θεραπεία. Τα Ασκληπιεία της αρχαιότητας δεν ήταν απλά προσκυνητάρια, αλλά πρόδρομοι των θεραπευτηρίων χρονίων παθήσεων, που ακόμη και σήμερα έχουν να προσφέρουν πολύτιμα διδάγματα στους λειτουργούς της Yγείας για τον τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης του ασθενούς. Όπως είπε στην «Κ» ο καθηγητής Χειρουργικής, τέως καθηγητής Iστορίας της Ιατρικής και πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος Κω κ. Στέφανος Γερουλάνος, στα Ασκληπιεία τον ασθενή παρακολουθούσαν στενά έως ότου γινόταν η τελική διάγνωση της πάθησης και αποφασιζόταν η θεραπεία. Ο τρόπος που περπατούσε, οι απαντήσεις που έδινε για την ασθένειά του, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο έδειχνε πού πονούσε, μετρούσαν για τη διάγνωση. Στη συνέχεια, γινόταν ο καθαρισμός του σώματος με λουτρά και της ψυχής με θυσίες. Ο κ. Γερουλάνος εξηγεί ότι ακόμη και ο καθαρισμός με λουτρά αποτελούσε μέσο διάγνωσης, αφού οι κινήσεις που κάνει ένα άτομο στο κρύο νερό είναι πολύ πιο αυθόρμητες, οπότε με την παρατήρηση μπορούσε ο θεραπευτής να καταλάβει ποιο ήταν το πρόβλημα. Ακολουθούσε η εγκοίμηση στο λεγόμενο «άβατο», όπου ο θεός Ασκληπιός υποδείκνυε μέσω των ονείρων την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή για την ίαση.
Σύμφωνα με τον κ. Γερουλάνο, η εκτεταμένη κλινική παρατήρηση του πάσχοντος πριν από τον καθορισμό της θεραπευτικής αγωγής είναι ένα από τα δύο βασικά στοιχεία της λειτουργίας των Ασκληπιείων, που ακόμη και σήμερα μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό μάθημα για τον γιατρό. Το άλλο στοιχείο αφορά στην ολιστική θεραπεία του ασθενούς. «Η ελληνική ιατρική αντιμετώπιζε τον ασθενή ως άνθρωπο και όχι ως πάθηση», τονίζει ο κ. Γερουλάνος και προσθέτει: «Δεν θεράπευε μόνο το μέρος, αλλά το σύνολο». Έτσι, στη θεραπεία συνέβαλε κατ’ αρχήν η θέληση του ασθενούς να ζητήσει βοήθεια, η αλλαγή περιβάλλοντος σε μία ωραία τοποθεσία, η ψυχαγωγία με θέατρο και αγώνες, οι 60 διαφορετικές δίαιτες (ως τρόπος ζωής και όχι μόνο διατροφής), η κινησιοθεραπεία και οι ασκήσεις, τα ιαματικά λουτρά, η βοτανοθεραπεία και ενίοτε οι χειρουργικές επεμβάσεις. Όλα αυτά τόνωναν την άμυνα του οργανισμού ώστε ο ασθενής να μπορεί να καταπολεμήσει την ασθένειά του.
Ένας νοερός περίπατος στα Ασκληπιεία της αρχαιότητας ήταν και ο κεντρικός κορμός της 2ης Αμφικτιονίας Εταιρειών και Συλλόγων Ιστορίας Ιατρικής και Ηθικής - Δεοντολογίας, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Κω με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ανακάλυψη του Ασκληπιείου της Κω. Κατά τη διάρκεια της Αμφικτιονίας, παρουσιάστηκαν οι νεότερες έρευνες από τα Ασκληπιεία της χώρας μας, τα οποία ξεπερνούν τα 300, ενώ τέθηκε στο «μικροσκόπιο» ο όρκος του Ιπποκράτη και η εξέλιξή του στους αιώνες.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22-05-2009, Της Πεννυς Mπουλουτζα http://www.xrysalogia.gr/

Έρως και Ψυχή - Μια ιστορία αγάπης

Ο Ερωτας και η Ψυχη είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα. Αυτός είναι ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα:

"Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια πολιτεία μεγάλη, πλούσια και δυνατή ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Η μικρότερη από τις τρεις κόρες τους την έλεγαν Ψυχή ήταν τόσο όμορφη, που μόνο με τη θεά Αφροδίτη μπορούσε να παραβληθεί. Έτσι, όποιος την έβλεπε, έπεφτε θαμπωμένος και την προσκυνούσε σαν να είχε μπροστά του την ίδια τη θεά. Με τον καιρό όλοι πίστεψαν πως η ψυχή δεν ήταν παρά η ίδια η θεά του έρωτα που είχε κατεβεί στη γη. Τα ιερά της Αφροδίτης στην Πάφο, στα Κύθηρα, στην Κνίδο, ερημώθηκαν. Οι προσευχές λησμονήθηκαν. Οι θυσίες σταμάτησαν. Ο κόσμος, που λάτρευε πριν τη μεγάλη θεά, σαγηνεύτηκε από την ομορφιά της θνητής, και αυτήν προσκυνούσε πια και λάτρευε.

Η Αφροδίτη δεν άντεξε την προσβολή και αποφάσισε να εκδικηθεί... Πρόσταξε λοιπόν το γιο της, τον Έρωτα, να χτυπήσει την αντίζηλό της με τα βέλη του και να την κάνει να αγαπήσει παράφορα τον πιο ασήμαντο και περιφρονημένο άνθρωπο του κόσμου. Έτσι, όπως άλλωστε γίνεται συχνά, η ομορφιά της Ψυχής στάθηκε η αιτία της μεγάλης της δυστυχίας: όλοι οι νέοι έμειναν μαγεμένοι από τη χάρη της, κανείς όμως δεν αποφάσιζε να την κάνει γυναίκα του, και η Ψυχή έμενε μόνη και έρημη. Οι δύο αδερφές της είχαν παντρευτεί πριν από καιρό στα ξένα, και η Ψυχή, κλεισμένη στο παλάτι, έκλαιγε τη μοίρα της και καταριόταν την ομορφιά της.

Όταν ο βασιλιάς είδε κι απόειδε, αποφάσισε να ρωτήσει το μαντείο του Απόλλωνα στη Μίλητο, για την τύχη της κόρης του. Η απάντηση του θεού ήταν αλλόκοτη και σκληρή: έπρεπε να οδηγήσουν την Ψυχή νυφοστολισμένη, σαν να ήταν να παντρευτεί στον Κάτω Κόσμο, στην πιο ψηλή κορφή ενός έρημου και μακρινού βουνού. Εκεί θα συναντούσε το γαμπρό που της είχε τάξει το ριζικό της: ένα πελώριο φίδι φτερωτό που προξενούσε το φόβο και τον τρόμο, ακόμη και στον μεγάλο Δία. Τρόμαξε ο βασιλιάς. Μήπως όμως μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Έτσι όλος ο λαός, μαζί με τους γονείς της, τη συνόδεψε με κλάματα και μοιρολόγια ως την κορφή του βουνού, όπου την άφησαν κι έφυγαν. Τότε ο Ζέφυρος την ανασήκωσε, και ταξιδεύοντάς την πάνω από στεριές και θάλασσες, την έφερε και την άφησε μέσα σε ένα μαγεμένο περιβόλι. Σ' αυτό το περιβόλι η Ψυχή σαστισμένη πήρε να σεργιανάει εδώ κι εκεί, όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σ' ένα ολόχρυσο παλάτι, εντελώς αφύλαχτο. Παρ' όλο το φόβο που ένιωθε, μπήκε μέσα και άρχισε να το τριγυρίζει, ώσπου άκουσε μια φωνή: «όλα όσα βλέπεις, κυρά μου, είναι δικά σου. Μη φοβάσαι! Κάθισε να ξαποστάσεις, και όταν θελήσεις να λουστείς και να νοιαστείς για την ομορφιά σου, φώναξέ μας να σε βοηθήσουμε. Εμείς είμαστε οι υπηρέτες σου. Η κάθε σου επιθυμία είναι για μας προσταγή».

Πραγματικά, οι υπηρέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την περιποιηθούν και να τη διασκεδάσουν. Τη βοήθησαν να λουστεί, της έστρωσαν πλούσιο το τραπέζι και της τραγούδησαν, χωρίς όμως να τους δει. Τη νύχτα έφτασε ο άγνωστος άντρας της και μέσα στο βαθύ σκοτάδι την έκανε δική του, προτού όμως ξημερώσει ακόμη, χάθηκε από κοντά της.

Έτσι περνούσε ο καιρός: την ημέρα οι αόρατοι υπηρέτες φρόντιζαν να μην της λείψει τίποτα και τη νύχτα ερχόταν ο μυστηριώδης εραστής της και την έκανε ευτυχισμένη. Στο μεταξύ οι γονείς της γερνούσαν μέσα στην απελπισία και στο πένθος. Κοντά τους είχαν έρθει οι δυο άλλες θυγατέρες τους και προσπαθούσαν μάταια να τους παρηγορήσουν. Αλλά και η Ψυχή άρχισε να αισθάνεται δυστυχισμένη: ολομόναχη τη μέρα να ζει ανάμεσα σε αόρατα πνεύματα και το βράδυ να πλαγιάζει στην αγκαλιά ενός άντρα, που ούτε για μια στιγμή δεν είχε αντικρίσει το πρόσωπό του. Στο τέλος με δάκρυα και παρακάλια καταφέρνει η Ψυχή να πείσει τον άντρα της μέσα στα χάδια να επιτρέψει να έρθουν, ας είναι και για λίγον καιρό, οι αδερφές της για να της κρατήσουν συντροφιά. Η άδεια δίνεται, με έναν όρο όμως: «Μπορείς, της είπε, να τους χαρίσεις ό,τι θελήσουν από τα πλούτη του παλατιού. Μα μην πλανηθείς από τα λόγια τους και θελήσεις να με αντικρίσεις στο φως. Θα με χάσεις για πάντα και θα γίνεις δυστυχισμένη». Η Ψυχή του υπόσχεται να σεβαστεί την επιθυμία του. Άλλωστε και η ίδια τον έχει αγαπήσει στο μεταξύ και δεν θέλει να τον χάσει. Ξέρει ακόμη πως από τη διαγωγή της θα εξαρτηθεί και η φύση του παιδιού που έχει στα σπλάχνα της: αν συμμορφωθεί με την εντολή του άντρα της, το παιδί που θα γεννήσει θα είναι αθάνατο. Αν όχι, θνητό.

Ύστερα από λίγες μέρες οι αδερφές ανεβαίνουν στο βουνό για να κλάψουν την Ψυχή, που τη νόμισαν πια χαμένη για πάντα. Στους θρήνους τους αποκρίνεται η φωνή της ίδιας της Ψυχής που τις καλεί κοντά της. Σε λίγο, ταξιδεμένες κι αυτές από το Ζέφυρο, βρίσκονται μέσα στο παλάτι. Η χαρά τους είναι ανείπωτη. Όμως, σιγά σιγά αρχίζουν να ζηλεύουν την τύχη της αδερφής τους και ο φθόνος τους μεγαλώνει ύστερα από κάθε επίσκεψη, καθώς η Ψυχή, εντελώς ανυποψίαστη για τα αισθήματά τους, τις σεργιανίζει μέσα στο παλάτι και τους δείχνει τους αρίθμητους θησαυρούς. Στους γέρους γονείς τους δεν λένε κουβέντα για την τύχη της Ψυχής. Τους αφήνουν να πιστεύουν πως η μικρότερη αδερφή είναι από καιρό πεθαμένη. Οι φθονερές αδερφές δεν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα κάνουν κακό στην Ψυχή. Δεν σταματούν να τη ρωτούν για τον άντρα της. Και η Ψυχή αναγκάζεται στο τέλος να τους πει ψέματα, πως τάχα ο άντρας της είναι ένας νέος όμορφος και δυνατός που περνά τη μέρα του πάνω στα βουνά κυνηγώντας.

Η ομολογία της Ψυχής κάνει να φουντώνει ακόμα πιο πολύ ο φθόνος στα στήθη των αδερφάδων της, γιατί και οι δυο έχουν παντρευτεί γέρους και ανήμπορους βασιλιάδες. Όμως και ο σύντροφος της Ψυχής ξέρει τι διαθέσεις έχουν οι κακές αδερφές και σε κάθε ευκαιρία την προειδοποιεί για την ανεπανόρθωτη καταστροφή που θα προκαλέσει η ίδια αν τυχόν παραβεί την εντολή του. Οι αδερφές της ωστόσο επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες και έτσι, κάποτε που η Ψυχή ξεχάστηκε και είπε πως ο άντρας της είναι κάποιος πλούσιος έμπορος από την κοντινή επαρχία, κάπως μεγάλος στην ηλικία, πέφτουν πάνω της και την αναγκάζουν να παραδεχτεί, μια και η ίδια άλλα τους είχε πει πιο παλιά, πως τον άντρα της δεν τον είχε ποτέ δει στα μάτια της. Στο τέλος κατορθώνουν να την πείσουν πως αυτός ο άγνωστος άντρας της δεν ήταν παρά το φοβερό φίδι που μνημόνευε η προφητεία του Απόλλωνα. Αν τη φροντίζει, της είπαν, είναι γιατί θέλει να τη φάει, μόλις το παιδί μεγαλώσει στα σπλάχνα της. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να γλιτώσει από το θάνατο: μια νύχτα, να ανάψει ένα λυχνάρι και να κόψει το κεφάλι του τέρατος.

Η ψυχή βασανίστηκε πολύ ώσπου να πάρει την απόφαση, αλλά στο τέλος πίστεψε πως αυτή θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτη. Έτσι, μια μέρα, όταν έπεσε το σκοτάδι και ο άντρας της πλάγιασε κοντά της και αποκοιμήθηκε βαθιά, σηκώθηκε και άναψε το λυχνάρι. Κάτω όμως από το φως του η Ψυχή τα έχασε: μπροστά της βρισκόταν ο ίδιος ο Έρωτας, πιο ωραίος κι απ' ό,τι τον φανταζόταν. Στα πόδια του κρεβατιού ήταν ριγμένα τα άρματά του : το τόξο, η φαρέτρα και τα βέλη. Η Ψυχή πήρε τότε μια σαΐτα και, καθώς την περιεργαζόταν, πληγώθηκε ελαφρά στο δάχτυλο. Από κείνη τη στιγμή, χωρίς και η ίδια να το καταλάβει, ερωτεύεται παράφορα τον ίδιο τον Έρωτα. Μετανιωμένη για την ευπιστία και την αμυαλιά της προσπαθεί να αυτοκτονήσει για να τιμωρήσει τον εαυτό της. Άδικος κόπος. Το μαχαίρι γλιστρά και πέφτει από το χέρι της.

Ξαφνικά, μια σταγόνα καφτό λάδι χύνεται από το λυχνάρι και πέφτει πάνω στον γυμνό ώμο του κοιμισμένου θεού. Ο Έρωτας πετιέται πάνω αλαφιασμένος από τον πόνο και, διαπιστώνοντας την απιστία της γυναίκας του, ανοίγει τα φτερά του για να φύγει. Μόλις που προφταίνει η Ψυχή να πιαστεί από το πόδι του και να ανυψωθεί μαζί του πάνω στα σύννεφα. Ύστερα από λίγο, εξαντλημένη από την κούραση, πέφτει στη γη, χωρίς να σκοτωθεί. Και ο Έρωτας όμως κατέβηκε, στάθηκε στην κορυφή ενός κοντινού κυπαρισσιού, και αφού της παραπονέθηκε για την αχαριστία που έδειξε, πέταξε πάλι στα ύψη. Η Ψυχή ρίχτηκε από την απελπισία της σ' ένα ποτάμι για να πνιγεί, εκείνο όμως τη σήκωσε απαλά πάνω στα νερά του και την άφησε πάνω στην πυκνή χλόη της όχθης του. Ο Παν, που βρισκόταν εκεί κοντά, κατάφερε να τη μεταπείσει και να της δώσει θάρρος.

Από εκείνη τη στιγμή ένας είναι ο σκοπός της ζωής της: να ξαναβρεί τη χαμένη της ευτυχία. Πρώτα όμως πρέπει να τιμωρήσει τις αδερφές της. Στην πρώτη εξομολογείται πως ο Έρωτας έφυγε από κοντά της, τάχα για να παντρευτεί εκείνην. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί η φθονερή αδερφή να παρατήσει τον άντρα της, λέγοντάς του πως τάχα πέθαναν οι γονείς της, να ανεβεί στο βουνό και να γκρεμιστεί στα βράχια, πιστεύοντας ως την τελευταία στιγμή πως θα τη σηκώσει, όπως και την άλλη φορά, ο Ζέφυρος. Με τον ίδιο τρόπο σκοτώνεται και η δεύτερη.

Ύστερα από την τιμωρία τους, η Ψυχή ξεκινάει να βρει τον Έρωτα. Άδικα όμως παραδέρνει σε στεριές και θάλασσες. Οι θεοί την έχουν εγκαταλείψει. Ούτε η Ήρα, ούτε η Δήμητρα, παρόλο που τη συμπονούν, δέχονται να τη βοηθήσουν, όταν καταφεύγει στα ιερά τους, γιατί δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση με την Αφροδίτη, που τη μισεί θανάσιμα, επειδή μπόρεσε αυτή, μια θνητή, να ξελογιάσει το γιο της. Τέλος, πηγαίνει στο παλάτι της Αφροδίτης, με την ελπίδα πως εκεί θα έβρισκε τον Έρωτα, και πέφτει ασυλλόγιστα στα χέρια της. Από καιρό άλλωστε η θεά είχε στείλει τον Ερμή να τη βρει και να την οδηγήσει με το καλό ή με τη βία μπροστά της.

Από τη στιγμή αυτή αρχίζουν οι μεγάλες δοκιμασίες για την Ψυχή. Δύο έμπιστες δούλες της ζηλότυπης θεάς, η Θλίψη και η Έγνοια, τη μαστιγώνουν αλύπητα. Άλλη της βγάζει τρίχα τρίχα τα μαλλιά, η Αφροδίτη η ίδια τη δέρνει και της ξεσκίζει τα ρούχα. Ύστερα την προστάζει μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιαλέξει από έναν τεράστιο σωρό καρπούς της γης το κάθε είδος στάρι, παπαρουνόσπορο, κεχρί, ρεβίθια, φακή, κουκιά, κριθάρι και να το βάλει χωριστά. Η Ψυχή καταφέρνει να τα βγάλει πέρα με τη βοήθεια των μυρμηγκιών. Την άλλη μέρα υποχρεώνεται να πάει να βρει και να φέρει το χρυσό μαλλί από τα άγρια πρόβατα του βουνού, και ύστερα να κουβαλήσει νερό από την πηγή της Στύγας, που τη φύλαγαν, νύχτα και μέρα, δράκοι ακοίμητοι. Στις επικίνδυνες αυτές αποστολές δεν της έλειψαν ωστόσο οι παραστάτες: πρώτα το προφητικό καλάμι που τη συμβούλεψε να μαζέψει με την ησυχία της τις τούφες το μαλλί που άφηναν τα πρόβατα πάνω στα αγκάθια των θάμνων και ύστερα ο αετός του Δία που γέμισε το κανάτι με το νερό της πηγής.

Οι δοκιμασίες όμως και τα βάσανα της Ψυχής δεν τελειώνουν. Η Αφροδίτη τη στέλνει στον Κάτω Κόσμο να δανειστεί από την Περσεφόνη την αλοιφή της ομορφιάς, μια και η δική της είχε τελειώσει. Και αυτή τη φορά η Ψυχή, παίρνοντας κουράγιο από τη δύναμη του πάθους της και έχοντας βοηθό έναν μαγικό πύργο, θα τα καταφέρει, όχι βέβαια χωρίς δοκιμασίες. Ο πύργος αυτός, όπου είχε ανέβει για να αυτοκτονήσει, τη συμβούλεψε πώς θα κατεβεί στον Άδη και της φανέρωσε τι είχε να αντιμετωπίσει εκεί. Η ατυχία της, όμως, δεν είχε όρια. Μόλις πήρε το βάζο με τη θεϊκή αλοιφή, θέλησε να δοκιμάσει η ίδια το θαυματουργό φάρμακο, ελπίζοντας πως, αν έβαζε λίγη αλοιφή στο πρόσωπό της, θα γινόταν ακόμη πιο όμορφη, και έτσι θα μπορούσε να ξανακερδίσει την αγάπη του Έρωτα. Τη στιγμή όμως που άνοιξε το βάζο, ένιωσε να την τυλίγει σαν αποπνικτικός καπνός, ο Ύπνος, και έχασε τις αισθήσεις της.

Τα βάσανα της Ψυχής βρίσκονται όμως πια στο τέλος τους. Αρκετά είχε δοκιμαστεί. Ο Έρωτας που δεν την είχε ποτέ απολησμονήσει, κατορθώνει να γλιστρήσει από το δωμάτιο όπου τον είχε κλειδωμένο η Αφροδίτη, τάχα για να του γιατρέψει την πληγή, τρέχει και ξανακλείνοντας τον Ύπνο μέσα στο βάζο, τη συνεφέρνει. Έπειτα κατορθώνει, σε ένα συμβούλιο των θεών, να καταπραΰνει το θυμό της μητέρας του με τη βοήθεια του Δία, που αντιμετωπίζει με κατανόηση την περιπέτεια του Έρωτα, και πρωτοστατεί στο μεγάλο γλέντι που στήνεται στον Όλυμπο, για να τιμηθεί η γαμήλια ένωση του θεού με τη θνητή.

Η Ψυχή γίνεται πια επίσημα γυναίκα του και την ίδια ώρα της χαρίζεται η αθανασία. Ύστερα από λίγο καιρό φέρνει στον κόσμο τον καρπό της αγάπης της με τον Έρωτα: την Ηδονή."

Αντιγραφή από: (Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών)

Η δημιουργία του Ελληνικού χρέους από το 1821 έως σήμερα.

Όταν ομιλούμε για τη μακρόχρονη δημιουργία του Ελληνικού χρέους ουσιαστικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ απλό αλλά και περίεργο συνάμα ερώτημα:Είναι δυνατόν μία τέτοια «φυσική»επιχείρηση με τέτοιο ουρανό και γή και θάλασσα να έχει ανάγκη δανεισμού ο οποίος τελικά θα την καταχρεώσει αντί να προχωρήσει σε μία τέτοια ανάπτυξη η οποία κυριολεκτικά θα την απογειώσει οικονομικά και όχι μόνο.Η φυσική επιχείρηση είναι η Ελλάδα η οποία καταχρεωμένη βαδίζει το δικό της Γολγοθά ο οποίος βέβαια εδώ και πολλά χρόνια έχει αποτυπωθεί ως σχέδιο στο μυαλό συγκεκριμένων ανθρώπων διότι τέτοια πορεία μιάς χώρας μόνο τυχαία δεν είναι.

Η Ελλάδα λοιπόν βγήκε από την μία πλευρά νικήτρια από τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο αλλά από την άλλη εξήλθε από αυτόν τον πόλεμο τελείως κατεστραμμένη.Τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα.Γιατί όμως;Θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι από την Επανάσταση του 1821 και έπειτα οι Έλληνες δεν κατάφεραν να εισέλθουν στη λογική της αυτοανάπτυξης η οποία αρχίζει από την αγροτική ανάπτυξη η οποία μακροπρόθεσμα οδηγεί στην αγροτική βιομηχανική ανάπτυξη.Ήδη από την εποχή του Ι.Καποδίστρια ακόμη τα 6.000.000 στρέμματα γής,τα περίφημα εθνικά κτήματα δεν στάθηκε ικανό να μοιρασθούν στους Έλληνες ακτήμονες προκειμένου η χώρα ολοκληρωτικά να αναπτυχθεί.Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να ιδούμε τις πρώτες κάκιστες επιρροές της Ευρώπης προς τη Νέα Ελλάδα σε θέματα κοινωνικής οικονομίας.Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει προλεταριάτο και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κατασκευάσει μεγάλες πόλεις.Οι Έλληνες θα πρέπει να μην αναπτυχθούν με βάση την πλούσια φύση τους αλλά με τον βιομηχανικό αστικό τρόπο της Ευρώπης ο οποίος στις ημέρες μας δημιούργησε την Αθήνα των 5.000.000 κατοίκων.

Από το 1824-1826 η Ελλάδα πρόλαβε και έλαβε δύο εξωτερικά δάνεια από Αγγλικές τράπεζες τα οποία λόγω της κατασπατάλησής τους οδήγησαν στην πρώτη Ελληνική χρεωκοπία σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν το 1826 ανέλαβε η κυβέρνηση Ζαΐμη στο ταμείο υπήρχαν 16 γρόσια ,ούτε λίρα .Θα πρέπει να κρατήσουμε το ότι από τη γένεση ακόμη του Νέου Ελληνικού κράτους συνεχίσθηκε –στον οικονομικό τουλάχιστον τομέα-η λογική της οθωμανικής αυτοκρατορίας η οποία σε συνδυασμό με την αστική λογική της ευρώπης δημιούργησε ένα ψευτονεοελληνικό κράτος.Το χρήμα κινείται συσσωρευτικά,το δάνειο έχει την έννοια ότι ο οφειλέτης δεν παίρνει ακριβώς χρήματα αλλά δεσμεύεται βάσει εικονικών δανείων ότι θα εξαρτάται για πάντα από το δανειστή του.Τα κρυφά δάνεια έχουν αξία και όχι τα φανερά.Τα κρυφά σύμφωνα με τα οποία πωλείται η Πατρίς ,ενώ τα φανερά εξανεμίζονται τόσο γρήγορα από τους τοκογλύφους ώστε γρήγορα να γεννάται η ανάγκη νέων.Σε αυτή τη λογική το Ελληνικό κράτος ανακηρύχθηκε το 1830 ανεξάρτητο και ήδη χρεωμένο.

Σημασία έχει να ιδούμε και τον τραπεζικό οίκο των Ρότσιλντ ο οποίος δάνεισε την Ελλάδα.Ο Εβραϊκός λοιπόν αυτός οίκος εγκαινίασε τη λογική που σήμερα οδηγεί στην κατάρρευση του Ελληνικού κράτους.Δεν δανείζω για να σώσω αλλά για να ελέγξω.Ουσιαστικά η Ελλάδα δανείσθηκε προκειμένου να ελεγχθεί διότι λόγω της επερχομένης πτώσεως της οθωμανικής αυτοκρατορίας έπρεπε να διακανονισθεί ο έλεγχος των δρόμων προς την Ανατολή.Οι Ρότσιλντ με βάση τα δάνειά τους ζητούσαν την Κορινθία και την Αχαία και ο Νικόλαος Σπηλιάδης έγραφε ότι τα δάνεια θα οδηγήσουν στον όλεθρο το Ελληνικό κράτος.Με βάση τη νέα αστική λογική που αναπτυσσόταν στην Ευρώπη οι πολεμιστές αντικαταστάθηκαν από τους αστούς εμπόρους και βιομηχάνους και τραπεζίτες και οι λόγχες και τα όπλα έδωσαν τόπο στο χρήμα και στα δάνεια.Η μετά τη Γαλλική Επανάσταση δημιουργία εθνικών κρατών κατήργησε τις αυτοκρατορίες και τα νέα εθνικά κράτη ήθελαν χρήμα για να αποδείξουν την ύπαρξή τους.Το δίκαιο του πολέμου που ίσχυε στις αυτοκρατορίες αντικαταστάθηκε από το δίκαιο των δανείων των μικροτέρων κρατών τα οποία μη έχοντας τη δύναμη των μεγάλων αυτοκρατοριών μπήκαν στη λογική της οικονομικής αυτάρκειας.Η θεολογία του χριστιανισμού καθοδήγησε το βυζάντιο και η λογική του καπιταλισμού τα νέα μικρότερα εθνικά κράτη.Άλλη θεϊκή κυρίως δύναμη συσσώρευσε το βυζάντιο,χρήμα προσπάθησε να συσσωρεύσει ο νέος ευρωπαϊκός κόσμος.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας εστίασε στην ίδρυση και οικονομικών θεσμών.Ίδρυσε Νομισματοκοπείο στην Αίγινα και καθιέρωσε ως νόμισμα το Φοίνικα αντικαθιστώντας το τουρκικό γρόσι.Σωστά ο Κυβερνήτης στράφηκε στη γεωργία και στο εμπόριο προκειμένου η Ελλάδα να αποκτήσει δικό της πλούτο.Έδωσε δάνεια στους νησιώτες προκειμένου να προχωρήσουν στην αγορά πλοίων και κατασκεύασε ναυπηγεία σε Πόρο και Ναύπλιο.Ίδρυσε τη γεωργική σχολή της Τίρυνθας και προσπάθησε να καθιερώσει την καλλιέργεια της πατάτας.Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα το 1828 η οποία μάλιστα καταργήθηκε από την Αντιβασιλεία.Το πρόβλημα είναι ότι μόλις ο Καποδίστριας προσπάθησε να φτιάξει ισχυρό στόλο και ναυτιλία δολοφονήθηκε.Σαν να λέμε ότι μόλις ο πρώτος Κυβερνήτης της Νέας Ελλάδας προσπάθησε να οικοδομήσει την αυτοανάπτυξη δολοφονήθηκε.Η Αντιβασιλεία ουσιαστικά είναι μία συνέχεια της Ευρώπης προκειμένου η Ελλάδα ως γέφυρα προς την Ανατολή να περάσει από τον οθωμανικό ζυγό προς τον ευρωπαϊκό ζυγό.Αυτό είναι το ένα.Το άλλο είναι ο αστικός τρόπος ανάπτυξης της Ελλάδος –το τέλος αυτού του μοντέλου σήμερα βιώνουμε.Αντί δηλαδή η Ελλάδα να βασισθεί στον ουρανό της και στη φύση της προσπάθησε κατά τρόπο ανώμαλο να αναπτυχθεί –σταδιακά-κατά τον καπιταλιστικό τρόπο της δύσης –ενν.πολύ αργότερα θεμελιώθηκε μία γεύση καπιταλισμού κυρίως από τον αγροτικό καπιταλισμό του Τρικούπη,αλλά η κακή ανάπτυξη του κράτους της Αντιβασιλείας σκοπό είχε την υδροκεφαλική ανάπτυξη συσσωρευμένης κρατικής δύναμης και ως γνωστόν λίγο πριν τον καπιταλισμό ή τον κομμουνισμό η δύναμη συσσωρεύεται σε κρατικά ανώμαλα στην ανάπτυξή τους μορφώματα.Προς επίρρωση όλων αυτών θα πρέπει να αναφέρουμε τα γεγονότα που συνέβησαν πολλά χρόνια αργότερα στη δύσμοιρη Ελλάδα.Το καθεστώς Ιωαννίδη επιθυμώντας το μοντέλο της Ελληνικής ανεξάρτητης ανάπτυξης πραγμάτωσε έρευνα και εξόρυξη και εκμετάλλευση Ελληνικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων.Μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου του 1973 είχαν υπογραφεί 18 συμβάσεις σχετικών περιεχομένων.Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε που θα ήταν σήμερα η Ελλάδα βασισμένη στο φυσικό της κόσμο.Η συνέχεια είναι γνωστή για την τύχη του Ιωαννίδη.ΟΙ έρευνες και όλη η προσπάθεια διεκόπησαν και έπειτα από τη Βέρνη το 1976 και το Νταβός το 1988 η Ελλάδα ντροπιαστικά υποχώρησε αποδεικνύοντας ότι το αστικό μοντέλο ανάπτυξης και η ευρωπαϊκή της επαρχιοποίηση και η εξ αυτής φίμωσή της την καθυπόταξαν –το τελευταίο στάδιο σήμερα το βλέπουμε.

Πώς αναλύεται ο όρος αστισμός;Ο αστισμός εκφράζει ένα σύστημα αξιών στο οποίο το εμπόριο και το κέρδος αποτελούν παράγοντες κοινωνικής προόδου και καταξίωσης.Η Ελλάδα σταθερά εισήλθε σε αυτή την καθαρά οικονομική λογική.Το Έθνος ως κοινωνική βάση ,η πίστη σε ένα Κράτος ωφέλιμο για όλους ,η πραγματική ανεξάρτητη ανάπτυξη εξαφανίσθηκαν κάτω από ένα κόσμο όπου το κέρδος σιγά-σιγά κατέστρεφε πολιτισμούς και σύνορα.Ο αστισμός ενοποιεί τους πάντες κάτω από την έννοια του οικονομικού και μόνο λογισμού και οι άνθρωποι γίνονται δούλοι των λίγων χάνοντας κάθε προσωπικό και εθνικό προσδιορισμό.Η Ελλάδα άργησε να αναπτύξει τα μαρξικά κριτήρια του αστικού και βιομηχανικού κράτους –ουσιαστικά ποτέ δεν τα απέκτησε τουλάχιστον στο βαθμό των ανεπτυγμένων κρατών.Αλλά ως σκλάβα της αστικής ευρώπης γρήγορα εισήλθε στη λογική του κέρδους και της οικοδόμησης ενός κράτους που δεν αναπτύσσει τους Έλληνες ως τέτοιους σε σχέση με την πλουσία πατρίδα τους αλλά τους αναγκάζει να επαναπαύονται κάτω από ένα κράτος το οποίο όταν όλα θα τα απωλέσει, οι Έλληνες θα είναι σκλάβοι στην ίδια πατρίδα τους. Ούτως ή άλλως το κράτος δεν είναι το τέλος αλλά ο μεσάζων παράγοντας από το πέρασμα προς τον καπιταλισμό ή τον κομμουνισμό.

Ας δώσουμε κάποια πειστήρια για τα τελευταία δύο κριτήρια.Η Ελλάδα εισήλθε σε μία οικονομική λογική-αντί να αναπτυχθεί με βάση την πλουσία φύση της.Ο Όθωνας έλαβε δάνειο 60.000.000 φράγκων και μάλιστα την Τρίτη δόση ουδέποτε την έλαβε η Ελλάδα διότι πήγε προς τα έξοδα του Βαυαρικού στρατού.Το έτος 1835 έλειπαν από τα ταμεία 1.000.οοο δραχμές προς αποπληρωμή χρεών.Ο Όθωνας θέσπισε μονοπώλια στη λογική του καπιταλισμού(το αλάτι κ.ο.κ).Η εύφορη Ελλάδα γινόταν λόγω του κρατικού αστισμού πολύ φτωχή ,οι άνθρωποι έχαναν τη φύση και την πραγματική εγχώρια πρωτογενή ανάπτυξη και δεμένοι στο άρμα του κράτους θα φθάσουν στην εξαθλίωση των ημερών μας.Η χρεωκοπία του 1843 ήταν κάτι το αναπόφευκτο.Οι Έλληνες συμμετείχαν στην οικονομία όσο τους επέτρεπαν οι κρατιστές και η καπιταλιστική λογική του κράτους που συσσωρευτικά άρχιζε και στην Ελλάδα δειλά να δουλεύει ,οδήγησε στο χρέος και στην κατάρρευση.

Ας δούμε όμως και το κράτος που αναπτυσσόταν.Πριν δώσουμε το νέο τύπο κράτους-έθνους που αναπτυσσόταν στη βιομηχανική πλέον Ευρώπη θα πρέπει να κάνουμε μία απαραίτητη διευκρίνιση.Η περίπτωση της Ελλάδος είναι ακριβώς αντίθετη με αυτή της Ρωσίας και μετέπειτα Σοβιετικής Ένωσης και φανερώνει ότι οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου ως νέος Προκρούστης έκοβαν και έρραβαν τον κόσμο κατά τη θέλησή τους.Ενώ λοιπόν η Ρωσία σε καμμία περίπτωση δεν πληρούσε τα κριτήρια του Μάρξ προκειμένου να προκύψει εκεί η επανάσταση των μπολσεβίκων αυτή επιβλήθηκε σε μία αγροτική και σε καμμία περίπτωση βιομηχανική χώρα-άσχετα με την μετέπειτα αναγκαστική εκβιομηχάνιση της σοβιετικής ένωσης.Η Ελλάδα ενώ δεν πληρούσε κανένα κριτήριο προκειμένου να καταστεί χώρα και κράτος που θα αναπτυσσόταν σύμφωνα με τα οικονομικά κριτήρια της Δύσης παρά ταύτα-χωρίς ποτέ να καταστεί βιομηχανική χώρα τύπου σοβιετικής ένωσης –άρχισε κρατικά και διοικητικά να αναπτύσσεται (από την αντιβασιλεία και μετά)με ένα τρόπο που άρμοζε σε αστικά κράτη(εννοούμε τη σταδιακή υδροκεφαλική συσσώρευση των ανθρώπων σε μεγάλα αστικά κέντρα,τη δημόσια υπερτροφική ανάπτυξη της διοίκησης και τη θέληση των ανθρώπων να ησυχάσουν πίσω από το δημόσιο τομέα-κάτι που το σιγούρευσε ο Βενιζέλος με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων το 1911-αλλά κυρίως την απόλυτη προσήλωση της χώρας σε οικονομικό και υλικό τρόπο ζωής και ανάπτυξης ξένο προς τη φύση του Έλληνα και της Ελλάδας).Ενώ το συγκεντρωτικό και υπό όρους φεουδαρχικό Βυζάντιο έδωσε τη θέση στις κοινότητες οι οποίες απανταχού της Ελλάδας κρατούσαν όλη τη χώρα ζωντανή κάτω από την εκμετάλλευση της πλουσίας φύσης της και μάλιστα στα απάνθρωπα χρόνια των οθωμανών η νέα Ελλάδα απεμπόλησε τις απελευθερωμένες και αποκεντρωμένες κοινότητες οι οποίες ολοκληρωτικά θα την ανέπτυσσαν και αφοσιώθηκε στην αστική άνιση και άτυχη ανάπτυξη.Ήδη ο προεκλογικός αγώνας από τον Κομμουνδούρο έως τον Τρικούπη περιλάμβανε προσπάθεια δημόσιας πατρωνείας των εκλογέων,υπόσχεση για σίγουρη δουλειά και καλή δημόσια θέση.Οι Έλληνες έπεφταν στην παγίδα του νέου δυτικού κράτους που ήθελε να μαζεύσει τους ανθρώπους κάτω από την ψευτοκαλοπέραση του καπιταλισμού χωρίς να τους αναπτύσσει με κοινά εθνικά κριτήρια μέσα σε ένα κράτος που πλέον προσπαθεί χωρίς να τα καταφέρνει να αναπτύσσεται κατά εξειδικευμένο βιομηχανικό τρόπο αφήνοντας πίσω παραδοσιακές μορφές οικονομικής ανάπτυξης –οι οποίες θα έσωζαν πιθανώς την Ελλάδα από την Τρικούπεια χρεωκοπία,σύμφωνα πάντα με τον τρόπο του Καποδίστρια.Ο Τρικούπης κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να μειώσει το δημόσιο κόστος –μείωσε τους βουλευτές από 240 σε 150.Όμως τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια που κορυφώνονται στις ημέρες μας και είναι αυτά που κανονίζουν τη μοίρα του συγχρόνου κόσμου κανόνισαν την Τρίτη χρεωκοπία της Ελλάδας το 1893.Ο Γεώργιος ο Α΄δεν συναίνεσε στη σύναψη νέου δανείου και μάλιστα από τα ανάκτορα έφυγε κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα προς το Λονδίνο το οποίο έδινε εντολή να πωληθούν στο χρηματιστήριο πολλών εκατομμυρίων ομόλογα Ελληνικών δανείων τα οποία ήταν δελεαστικά λόγω πιθανού νέου δανείου.Η παραίτηση και η διαφωνία του Τρικούπη οδήγησε στην τρίτη χρεωκοπία.Η Ελλάδα δεν αναπτυσσόταν μεσα από τη λαϊκή ψυχή της σύμφωνα με τον τρόπο που οδήγησε στο θαύμα της Αθήνας του Περικλή –ο οποίος τόσο όμορφα περιγράφεται στο κεφ.39 του Επιταφίου.Σε μία εποχή όπου στην Ελλάδα προσαρτήθηκε η Θεσσαλία η Ελλάδα πτώχευσε και αυτό συνέβη διότι σταδιακά απομακρυνόταν από την συνεπή προς τον παραδοσιακό εαυτό της τρόπο ανάπτυξης.Έναν τρόπο που ο Καποδίστριας φαίνεται να τον είχε οραματιστεί.Κανείς δεν μειώνει το τεράστιο έργο του Τρικούπη.Αλλά τα 914 χλμ του σιδηροδρόμου θέλουν μεταφορά εξειδικευμένων βιομηχανικών προϊόντων που η Ελλάδα δεν διέθετε.Μέχρι να έλθει αυτή η ποθητή ημέρα η Ελλάδα επιβαλλόταν να αρχίσει την ανεξάρτητη ανάπτυξή της από τη γεωργία και την κτηνοτροφία και την πλουσία φύση της.Έπρεπε να γίνει πλήρης αναδασμός της γής μέσα από την λαϊκή ψυχή να αναπτυχθεί η Ελληνική οικονομία.Σε συνδυασμό με μία αναπτυσσόμενη τεχνική εκπαίδευση θα έπρεπε Έλληνες να εκμεταλλευθούν πλήρως τον απίστευτο ορυκτό πλούτο της χώρας μας.Η βιομηχανική ανάπτυξη θα μπορούσε να είναι ένα επόμενο βήμα όταν οι βιοτεχνίες μέσα από την απόκτηση της κατάλληλης τεχνογνωσίας θα μεταλλάσσονταν σε βιομηχανικές μονάδες.Όμως η τακτική των ξένων δυναστών να συστήσουν ένα κράτος δυτικού τύπου που στηριζόταν στην καπιταλιστική συσσώρευση,στην τραπεζική και ομολογιακή ανάπτυξη χωρίς τη συμμετοχή της εθνικής ψυχής και την αυτόνομη εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου οδήγησε την Ελλάδα στην θεμελίωση ενός κράτους δούλου των δανειστών και της Ευρώπης.Είναι χαρακτηριστικό ότι η αποξήρανση από τον Τρικούπη της λίμνης της Κωπαΐδας,η διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου κ.α είχαν ως σκοπό την βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας.Όμως η Ελλάδα ποτέ δεν αναπτύχθηκε βιομηχανικά.Διότι οι Μεγάλες Δυνάμεις την ήθελαν μόνο ως πέρασμα στην Ανατολή εφαρμόζοντας στον διοικητικό μόνο τομέα το βιομηχανικό σκεπτικό-συσσωρευμένη υλική εξουσία ελέγχου των μαζών και του Ελληνικού λαού μέσα από την αποθέωση του οικονομικού και υλικού τρόπου ζωής.

Διά του λόγου το αληθές.Είναι χαρακτηριστικό ότι με την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 ο πληθυσμός της Ελλάδας αυξάνεται ,ο Ελληνισμός συρρικνώνεται και είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία οι ώριμοι παραγωγικά μικρασιάτες σε μία ωραία σύνθεση με τους ντόπιους Ελλαδίτες να οδηγήσουν την Χώρα σε ένα οικονομικό θαύμα.Πώς όμως;Η Ελλάδα είναι στενά δεμένη στους διεθνείς τοκογλύφους.Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη και σε σχέση με την αντίστοιχη πριν τον πόλεμο έχει αυξηθεί 37 φορές!!!Από το 1924 έως το 1930 εισέρρευσαν στην Ελλάδα –σύμφωνα με το νέο δυτικού τύπου κράτος-1.160.000 χρυσά φράγκα εκ των οποίων το 78%ήταν δάνεια!!!.Τα δάνεια αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων,την αποπληρωμή δανείων την αποκατάσταση της δραχμής και παραγωγικά.

Αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει.ΟΙ περιουσίες των μικρασιατών προσφύγων που θα λύτρωναν την Ελλάδα παραγωγικά ουδέποτε εδόθησαν.Ουδέποτε η Ελλάδα αναπτύχθηκε με ρίζες που άρχιζαν από τη λαϊκή εθνική ψυχή σε κάθε μεριά και πιθαμή της Ελληνικής γής.Η εκδυτικοποίηση του Ελληνικού κράτους γοργά προχωρούσε.Ούτε η γή δινόταν σε ακτήμονες και όταν ο Βενιζέλος έκανε την αγροτική μεταρρύθμιση το 1917 η όλη ιστορική κατάσταση τα διέλυσε όλα.Ο Ελληνικός λαός τεχνηέντως προχωρούσε σε μία μαρξική κοινωνική πόλωση ενώ σύμφωνα με το αρχαιοελληνικό πρότυπο ο Ελληνικός ουρανός και γή θα μπορούσαν να διαφυλάξουν ένα ισόρροπο τρόπο εθνικής ανάπτυξης.Το 1930 η εξυπηρέτηση των δανείων απορροφούσε το 30%των εσόδων.Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2.380.000.000 χρυσά γαλλικά φράγκα και πάλι χρωστούσαμε 2.000.000.000 χρυσά φράγκα επίσης.Το 1932 η Ελλάδα εισήλθε στον Δ.Ο.Ε (Διεθνή Οικονομικό έλεγχο)με αποτέλεσμα την τέταρτη πτωχευση.Η πολιτική ειδικά του Ι.Μεταξά ήταν απόλυτα προς τον σωστό εθνικό και κοινωνικό προσανατολισμό αλλά και ο Εθνικός Κυβερνήτης και ο Ελ.Βενιζέλος νωρίτερα καθοδηγούνταν στις τελικές τους επιλογές από τα τεκτονικά δόγματα-η αφανής ιστορία κάποτε πρέπει να αποκαλυφθεί.Μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο ο Σπύρος Μαρκεζίνης ως υπουργός συντονισμού αποφάσισε την υποτίμηση της δραχμής κατά 100% και τα οικονομικά μέτρα που πήρε οδήγησαν στην οικονομική ανάπτυξη.Και πάλι όμως η χώρα δεν αυτοαναπτυσσόταν αλλά έπαιρνε συνεχώς ξένα δάνεια.Μέχρι το 1945 είχε συνάψει η Ελλάδα τρία δάνεια αξίας 145 εκ.δολ.Το δημόσιο χρέος αποτελείται και από το προπολεμικό αλλά και από το μεταπολεμικό.Το προπολεμικό έως το 1962 ήταν το τριπλάσιο του μεταπολεμικού.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα κυβερνήσει από το 1955-1963.Είναι το περίφημο θαύμα της εποχής Καραμανλή .Το 1955-63 η Ελλάδα ήταν η δεύτερη αναπτυσσόμενη χώρα πίσω από τη Γερμανία.Έγιναν έργα στη γεωργία και στη βιομηχανία και στον τουρισμό.Γιατί όμως η χώρα δανειζόταν;Διότι είχε και τα παλαιά δάνεια –τα οποία τα είχαν κατά μεγάλο ποσοστό διακανονίσει μετέπειτα οι πολιτικοί έως το 1967-αλλά κυρίως γιατί δεν εκμεταλλευόταν η Ελλάδα τον ορυκτό της πλούτο απόλυτα ώστε να καταστεί πλήρως οικονομικά και εθνικά ανεξάρτητη.Το Ελληνικό κράτος υπηρετούσε την έννοια του καλού συμμάχου της Ευρώπης και της Αμερικής.Ήταν η Ελλάδα πέρασμα στην Ανατολή και το κράτος ήταν τόσο καλό ώστε οι Έλληνες να ξεγελιούνται και να υπακούουν στις επιλογές των ηγετών.Σε εποχές που άρχισε να χάνεται η Κύπρος και η Ελλάδα να οδηγείται στα τελικά της σύνορα.Μετά το 1955 η Ελλάδα συνήψε 28 δάνεια συνολικού ύψους 406,4 εκ.δολ.Τα βασικά όπλα της Ελλάδας ήταν το ναυτιλιακό συνάλλαγμα,ο τουρισμός,το μεταναστευτικό συνάλλαγμα και οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων.Η αντιπαροχή δούλεψε εξωπραγματικά αλλά όπως είπαμε η Ελλάδα αναπτυσσόταν ετερόφωτα –με εντολές των προστατριών δυνάμεων-και όχι αυτόφωτα ώστε να ομιλούμε για πραγματικό οικονομικό θαύμα.

Επί επταετίες –αν και το κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα των συνταγματαρχών ήταν προς την κατεύθυνση της κοινωνικής εξομάλυνσης και ανακούφισης-η χώρα εστράφη προς τη Βιομηχανία αλλά με Αμερικανικά κεφάλαια και επενδύσεις.Ο γιγαντισμός των μεγαλουπόλεων συνετελέσθη επί επταετίας Συνταγματαρχών και είναι η βάση επάνω στην οποία ο Καραμανλής και το ΠΑΣΟΚ έκτισαν το άρρωστο μεταπολιτευτικό κράτος που σήμερα πνέει τα λοίσθια.Η Ελλάδα υποδουλώθηκε στα δάνεια και στις επενδύσεις των προστατριών δήθεν δυνάμεων .Μαζεμένοι οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις έχασαν την παραγωγική ελευθερία τους,η ύπαιθρος αποδυναμώθηκε ,η Ελληνική φύση δεν μπόρεσε να βοηθήσει τη δημιουργία ενός ανεξαρτήτου οικονομικά κράτους.Είναι χαρακτηριστικό ότι επί επταετίας συνταγματαρχών διογκώθηκε κατά 50%η μετανάστευση των ανθρώπων της υπάιθρου προς την Αθήνα και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα.Η οικοδοόμηση αυτού του δυτικού υδροκεφαλικού κράτους όπου οι άνθρωποι αντιπαραγωγικά μαζεύονται στις μεγαλουπόλεις προκειμένου ως χαμηλόμισθοι εργάτες να λοιμοκτονούν αλλά και ελεγχόμενα να είναι η εφεδρεία των εξουσιαστών αυτού του κόσμου οι οποίοι μέσα από την ψευτοαντιπαράθεση με τους πλουσίους κρατούν ελεγχόμενες τις μάζες του λαού-οι οποίες στο φυσικό τους μέρος (ύπαιθρο)με δική τους παραγωγή θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνες –διέλυσε την Ελλάδα.Η Ελλάδα μόνο εξωτερικά έγινε δυτικό κράτος.Εσωτερικά δεν ανέπτυξε καμμία αστική βιομηχανία.Άρα φθάσαμε να έχουμε δημοσίους υπαλλήλους,φθάσαμε να ελέγχουμε τους Έλληνες μέσα από τις μεγαλουπόλεις και τις ψευτοανάγκες που αυτές γεννούν,ο Έλληνας μακριά από την ύπαιθρο σαν τον Ανταίο αργοπεθαίνει.Σήμερα μαζί με αυτό το κράτος πεθαίνει και η Ελλάδα σαν ανεξάρτητη οντότητα.

To grosso mondo είναι η κατασκευή του αστικού κράτους το οποίο τώρα θα αναλύσουμε.Η Ελλάδα από την πλήρη αυτοανάπτυξη που θα την έκανε μία νέα κλεινή χώρα προχώρησε στη δορυφοροιοποίησή της ,στην υπακοή σε σκωτικά και γαλλικά δόγματα και πάει λέγοντας.Η μαρτυρία του Νίκου Μάρτη(υπουργού των κυβερνήσεων Καραμανλή είναι σοκαριστική.Ως υπουργός Βιομηχανίας από το 1958-1961 εισηγήθηκε-θα δηλώσει χρόνια αργότερα-να ψηφισθεί ο πρώτος νόμος για υδρογονάθρακες.Κήρυξε έκπτωτο τον Ελληνοαμερικανό Χέλη ο οποίος -άκουσον άκουσον –το 1932 σύναψε σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο και δέσμευσε τη χώρα για 100 χρόνια.Ο κ.Μάρτης προσπάθησε με τον κ.Ματέϊ (πρόεδρο της Ιταλικής Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίων)να αρχίσουν εξορύξεις από το Ιόνιο.Ο περίεργος θάνατος του τελευταίου διέκοψε τις προσπάθειες και σε συνδυασμό με όσα είπαμε για τον Ιωαννίδη παραπάνω η Ελλάδα δεν προχώρησε σε αυτό το θέμα.Η Ελλάδα έχει ουράνιο(7 τόνους),νικέλιο,χρυσό άργυρο και χρώμιο και βωξίτες.Ο κ.Μάρτης πιστεύει δύο εκπληκτικά πράγματα.1ο εάν αξιοποιηθεί ο πλούτος αυτός η Ελλάδα θα εξελιχθεί διαφορετικά και2ο η Ευρώπη θα είναι πλήρης σε πολλά και διαφορετικά σημαντικά ορυκτά.

Το Ελληνικό κράτος δεν μπόρεσε δυστυχώς να ξεφύγει από την έννοια του κράτους όπως αυτή αρχίζει να αναπτύσσεται στην Καρτεσιανή Ευρώπη του εγωϊστή ανθρώπου από την εποχή της απόκτησης του εγωκεντρικού cogito.Ο Χόμπς βλέπει το κράτος σαν τη δυνατότητα του Λεβιάθαν να εξουσιάσει τα πάντα για χάρη ή της καλοπέρασης και ησυχίας της εξουσίας ή της τελικής ευόδωσης της κοινωνικής ειρήνης.Ο Χάμπερμας έχει κάνει καλή δουλειά και διαβλέπει ότι στον αντίποδα του εσωτεριστή Χόμπς ίσταται ο εξωτερικός Μακιαβέλι ο οποίος στο βωμό της δυναμικής ελεγξιμότητας ανθρώπων και επιδιώξεων το κράτος και ο ηγέτης θα πρέπει να είναι αμείλικτοι.Ας προσέξουμε κάτι πράγματι το πολύ σημαντικό.Το κράτος χάνει την Πλατωνική χροιά τελείως αλλά και την Αριστοτελική ηθικότητα.Δεν είναι πλέον ο οργανισμός εκείνος όπου οι φιλόσοφοι φωτίζουν τις μάζες προκειμένου όλοι μαζί να εξέλθουν του σπηλαίου.Τώρα το κράτος είναι ο πρόσκαιρος μεσάζων ανάμεσα στον εξουσιαστή και στις μάζες και επιζεί μόνο όσο χρειάζεται ο πρώτος να επικρατήσει στον δεύτερο.Το αστικό προλεταριακό κράτος –το οποίο για μένα ποιοτικά είναι ακριβώς το ίδιο-δεν ξεφεύγει από αυτό τον νόμο.Υπάρχει για όσο καιρό χρειάζεται οι μάζες να πεισθούν ότι οι παλαιοί φεουδάρχες είναι κακοί.Υπάρχει για όσο καιρό χρειάζεται να πεισθούν τα ανθρώπινα θύματα ότι ο καπιταλισμός ομορφαίνει με τα αγαθά και τις παρεχόμενες υπηρεσίες τη ζωή και την καθημερινότητα.Υπάρχει για το χρόνο που χρειάζεται το προλεταριάτο να μη ζητεί την υπέρβαση αυτού του κόσμου αλλά να κυνηγά να κλέψει την μπουκιά της ύλης από το στομα του καπιταλιστή.Σήμερα δεμένοι όλοι στον υλικό τρόπο ζωής περιμένουν την πλήρη ρομποτοποίησή τους.

Αυτό είναι και το κράτος της αστικής δεξιάς το οποίο είναι συγκοινωνούν δοχείο ,αδελφάκι θα λέγαμε με το προλεταριακό κράτος που τόσοι και τόσοι ονιερεύθηκαν για την Ελλάδα.Αυτό ισχύει πολύ απλά διότι και ο καπιταλισμός προέρχεται από την ίδια πηγή με τον κομμουνισμό.Προέρχεται από τους συγχρόνους εξουσιαστές αυτού του κόσμου οι οποίοι με κριτήριο το χρήμα-και όχι το κριτήριο του αίματος ή της πόλης(Επιτάφιος Περικλέους)- έστησαν το σημερινό κόσμο.Οι λίγοι που το έχουν(καπιταλιστές)προωθούν τα αγαθά στους πολλούς.Οι πολλοί (προλετάριοι)θέλουν αυτά που έχουν οι λίγοι.Ο κόσμος κινείται μόνο γύρω από τα ψευτοκαπιταλιστικά αγαθά και χάνεται η οντική συνέχεια αλλά και ο ανώτερος χαρακτήρας των πολιτισμών και των κρατών,η ανώτερη διάπλαση περί τα πνευματικά των πολιτών.

Η αστική δεξιά ειδικά μετά το 1950 αυτό το κράτος –σκυτάλη έχτισε.Σκυτάλη που παραδόθηκε προς το κράτος που ήλθε το 1981 από το ΠΑΣΟΚ το τέλος του οποίου σήμερα διαβλέπουμε.;Όλη η πορεία της Ελλάδας θα πρέπει να εξετασθεί κάτω από τη διαλεκτική σχέση –επίπλαστη τελείως-καπιταλιστικού κράτους και κομμουνιστικού κράτους.Αυτό εγκλώβισε τον Έλληνα ,τον απομάκρυνε από τη Μητέρα Ελληνική Φύση-αιώνια παραγωγική πηγή-και τον έφθασε στο σήμερα όπου το Κράτος του λέει βρές τρόπο να επιβιώσεις.Η Ελλάδα από το 1950 πέρα από τα δανεικά στηρίγματα αναπτυχθηκε τόσο όσο χρειαζόταν για να στηρίξει το παραπάνω μοντέλο ανάμεσα στο αστικό και στο προλεταριακό κράτος.Το Ελληνικό θαύμα της οικονομίας από το 1950-1974 επετράπη σε τέτοιο βαθμό ώστε οι Έλληνες να δελεασθούν και να πιστεύσουν να εισχωρήσουν στο παιχνίδι κομμουνισμού και καπιταλισμού αποποιούμενοι της παράδοσης και του Ελληνικού τρόπου οικονομικής ανάπτυξης ο οποίος πιστεύει ότι πάνω από όλα είναι η Φύση και η εκμετάλλευσή της.Ο δυτικός καπιταλισμός και το αντίπαλο δέος γρήγορα σκπεπασαν όλους τους Έλληνες εργαζομένους .Οι πόλεις γέμισαν,οι επίπλαστες ανάγκες άρχισαν να ικανοποιούνται από τα τεράστια σούπερ μάρκετ,ο κοινωνικός πόλεμος διχαστικός άρχισε έντονος –οι πολλοί να φάνε τους λίγους .Δύο συνέπειες.Οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου ήλεγξαν την Ελλάδα και τους ΈΛληνες και η πραγματική Ελλάδα της γής και της υπάιθρου πεθαίνει μέσα από το ανώμαλο αντιπαραγωγικό μοντέλο που τόσα χρόνια τώρα έχει υιοθετήσει η αστική δεξιά αλλά και το «αριστερό»ΠΑΣΟΚ.

Η αστική δεξιά αναπτύχθηκε επάνω σε τρείς πυλώνες.Ο πρώτος είναι ο έλεγχος των ανθρώπων όταν αυτοί θα έλθουν στην ώρα της σύνταξης.Ο δεύτερος είναι η σταδιακή έλλειψη εργοδοτικών εισφορών όταν ο συνταξιούχος θα είναι άνω των 65 ετών και ανταποδοτικά και όχι αναδιανεμητικά θα τα πληρώνει όλα.Σταδιακά όλα θα προχωρήσουν προς την ιδιωτική ασφάλιση εκεί όπου ό κοινωνικός ιστός θα έχει πλέον τελείως διαλυθεί.Η Ελλάδα θα σταματήσει να υπάρχει και όλα θα γίνουν μια Καλλικρατική περιφέρεια που θα αφήσει για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά ανοιχτές τις πύλες της Μεσογείου στις Μεγάλες Δυνάμεις προς την Ανατολή.Το σημαντικό το οποίο θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι οι πολιτικοί της αστικής δεξιάς ήταν –και είναι –αδελφάκια με τους πολιτικούς του αριστερού φάσματος ,όπως ήδη αναλύσαμε.Μαζί εγκλωβίζουν τον κόσμο σε οικονομικά διλήμματα που προέρχονται είτε από τους καπιταλιστές είτε από τους φτωχούς.Ο κόσμος πιστεύει είτε τον ένα είτε τον άλλο και χάνει την αλήθεια που βρίσκεται πέρα από αυτούς.Η πρόσφατη αναρρίχηση του πλουσιοτέρου Κινέζου στην Κεντρική επιτροπή του κόμματος φανερώνει τον γάμο που επιτυγχάνεται ανάμεσα στα παραπάνω αδελφάκια.

Η αστική δεξιά αντί να αναδείξει το εθνικό υπόβαθρο των Ελλήνων και την τεράστια φυσική ανάπτυξη που μπορεί η εθνική λαϊκή Ελληνική ψυχή απόλυτα να επιτύχει –ειδικά μετά τους παγκοσμίους πολέμους –ύπουλα ακολούθησε την χρηματιστηριακή πολιτική που το 1929 συσσώρευσε τον πλούτο σε λίγους,στηριγμένη επάνω στη συμφωνία του Μπρέττον Γούντς και στο σχέδιο Μάρσαλ που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ελεγχόμενη υπό δανεισμό ανάπτυξη της Ελλάδος.Ο εθνικός πλούτος δεν πήγαινε στην ανάπτυξη ή στους Έλληνες ,αλλά με ειδικούς νόμους τη δεκαετία του 50 τα αποθεματικά των ταμείων δεσμεύθηκαν σε λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδας.Με εξευτελιστικά επιτόκια ,κάτω του πληθωρισμού ουσιαστικά προς όφελος λίγων επιχειρηματιών,πολιτικών και τραπεζών.Επενδύθηκαν στο χρηματιστήριο εισφορές εργαζομένων οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν κτίσει και οικοδομήσει μία καινούργια μεταπολεμική Ελλάδα.Με άπειρα νοσοκομεία,σχολεία,εκμετάλλευση φυσικού πλούτου,πρωτογενές κέρδος και μακροπρόθεσμο πλούτο.Σύμφωνα με υπολογισμούς της ΓΣΕΕ τα ασφαλιστικά ταμεία από όλη αυτή την ιστορία έχουν χάσει περί τα 70δις Ευρώ.

Όταν η αστική δεξιά δεν μπορούσε άλλο να κοροϊδεύσει τον κόσμο,η επταετία έπαιξε το ρόλο γέφυρας προς το πέρασμα της Ελλάδος στην αριστερά.Ο Μάρξ είχε ήδη δείξει τα βήματα υποδούλωσης των μαζών.Ο Παπαδόπουλος και οι λοιποί της επταετίας είχαν όλη την αυτό-δύναμη να καταργήσουν δάνεια,να εκμεταλλευθούν τα δανεισμένα και μη κεφάλαια αναπτύσσοντας μια εκπληκτική οικονομική δραστηριότητα,χημική βιομηχανία και τουρισμό που όλα αυτά συσσώρευσαν νέα κεφάλαια αλλά όχι σε μία χώρα με στέρεες οικονομικές βάσεις και στέρεους τρόπους οικονομικής ανάπτυξης.Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είχε σταθεροποιήσει ένα ισχυρό κράτος που ποτέ πάλι δεν θα αμφισβητούσε κανείς.Αυτό το βήμα ήταν τεράστιο διότι σκλάβωσε το μυαλό του Έλληνα και τον έκανε να πιστεύσει ότι η ευτυχία του ήταν στενά συνυφασμένη με την κρατική ανάπτυξη.Το κράτος νοείται ξέχωρα από το έθνος και τις άπειρες δυνάμεις του,νοείται ως συσσώρευση των ανθρώπων στις πόλεις,δημόσιος υδροκεφαλισμός,ψεύτικες δουλειές μέχρι να τελειώσει ο κρατικός πλούτος.Όταν ο κρατικός πλούτος τελειώσει οι μάζες των πόλεων έχοντας χάσει τον εθνικό προσανατολισμό τους άνετα θα πέσουν στο χωνευτήρι των διεθνών εξουσιαστών εξαφανίζοντας την Ελλάδα ως κράτος.

Ας δούμε την καταστρεπτική πορεία του ΠΑΣΟΚ για να καταλάβουμε για τι συζητούμε.Η ανεργία το 1981 ήταν στο 4,1%όπως και τον ίδιο αριθμό σαν ρυθμό ανάπτυξης.Το δημόσιο χρέος ήταν 2δις ευρώ ή 26,4%του ΑΕΠ.Για τοκοχρεωλύσια η χώρα πλήρωνε 170εκ ευρώ .Το ΠΑΣΟΚ μέσα σε μία δεκαετία διπλασίασε την ανεργία λόγω κυρίως της αστικής υδροκεφαλίασης και της ψεύτικης καπιταλιστικής ζωής που χτιζόταν ενάντια στη φύση του Έλληνα.Ο ρυθμός ανάπτυξης κατέβηκε στο 1,7% λόγω της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος,και το ελληνικό χρέος 14τετραπλασιάστηκε το 1990 σε 27 δις ευρώ.Το ίδιο συνέβη και με τα τοκοχρεωλύσια και την μετέπειτα αναμενόμενη αποβιομηχάνιση του τόπου.Παίρναμε πάμπολλα δάνεια κάθε χρόνο κάτι που φαλκίδευσε ανεπιστρεπτί την ανάπτυξη της χώρας.Το έλλειμμα των ταμείων το 1990 40πλασιάστηκε και η δραχμή δύο φορές υποτιμήθηκε κατά 30%.

Το κράτος έκανε καλά τη δουλειά του.Αποξένωνε τον Έλληνα από τη φύση και την ιστορία του,τον γέμιζε με ένα ψεύτικο καπιταλιστικό παρόν,τον αποκοίμιζε και συγχρόνως χρέωνε την Ελλάδα στην Ευρώπη,στους διεθνείς τοκογλύφους.Τα όσα συνέβησαν στη δεκαετία του 1990-2000 φανερώνει του λόγου το αληθές.Εγκλωβισμένοι οι Έλληνες σε ένα αντιπαραγωγικό κράτος όπου όλοι περίμεναν από το υδροκεφαλικό καπιταλιστικό κράτος την ανάπτυξη(ποια ανάπτυξη;)έπεσαν θύματα των προγραμμάτων σύγκλισης,των νόμων(2597/97)περί φοροαπαλλαγών,της υποτίμησης του 97 12,3 %της δραχμής και γενικά άρχισε η αφάιμαξη των Ελλήνων και του πλούτου της .Με αυτό τον τρόπο φάνηκε ο απώτερος σκοπός του κράτους.Διά του Ελληνικού κράτους,το οποίο ήταν χρεωμένο στους διεθνείς τοκογλύφους και άρα έπρεπε να εισέλθει στην ΟΝΕ για την τελική αφαίμαξη που σήμερα συμβαίνει,οι διεθνείς δανειστές αλλά και οι ντόπιοι και μέσα από τους φόρους άρχισαν να αρπάζουν την περιουσία των Ελλήνων με τρόπο παρόμοιο των οθωμανών ή των μεγάλων αυτοκρατοριών όταν οι εισπράκτορες άρπαζαν τα πάντα από τους υπηκόους τους.Από το 1990 –σήμερα οι εγκλωβισμένοι Έλληνες δίνουν τα πάντα στο κράτος το οποίο σε λίγο δεν θα υπάρχει διότι μία μεγάλη περιφέρεια χωρίς όνομα(τουλάχιστον η ανάλογη περιφέρεια του Ρήγα είχε όνομα Παμβαλκανική ομοσπονδία)θα αντικαταστήσει σημαντικά μέρη του Ελληνικού κράτους.Από το 1993 και μετά μόνο το δημοσιονομικό κομμάτι και όχι το αναπτυξιακό έγινε πηγή εσόδων για το κράτος που αφαίμαζε συστηματικά τους πολίτες με αποκορύφωση το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το οποίο έδωσε όλα τα λεφτά των Ελλήνων στο κράτος ώστε αυτό να τους τα γυρίσει υπό τη μορφή δανείων.

Η είσοδος της Ελλάδος στην ευρωζώνη έγινε προκειμένου να διεξαχθεί το τελικό πείραμα.Πώς μία χώρα μπορεί να μετατραπεί σε χώρα δούλων χάνοντας το κάθε τι απουσία κάθε ανάπτυξης.Πώς η Ευρώπη θα γίνει σύνολο απροσώπων περιφερειών προκειμένου η Ανατολή να γνωρίσει τη μεγάλη της επιστροφή σε ένα κόσμο που θα ομοιάζει με το Βυζάντιο τότε που η Ευρώπη ήταν χώρα βαρβάρων(6ος αι.μ.Χ).Πώς η μεγαλύτερη επιχείρηση της σύγχρονης Ευρώπης ,το Ελληνικό κράτος,αφού πρώτα πλούτισε τους Έλληνες μετά τους έκλεψε τα πάντα.Η μεγαλύτερη επιχείρηση του Ελληνικού κράτους μετά τους Παγκοσμίους πολέμους ήταν το δημόσιο εκεί όπου οι Έλληνες δούλεψαν συστηματικά και στο τέλος τον πλούτο τους τον έκλεψε η ενωμένη Ευρώπη.Διότι η Ελλάδα είναι μόνο ένα πέρασμα προς την Ανατολή και πέφτει μακριά από την ήσυχη και πολύ ανεπτυγμένη Σκανδιναβία.

Εισερχόμενοι στη μεγάλη σκλαβιά του νέου κόσμου θα ελπίσουμε σε νέο Κοραή και Φεραίο οι οποίοι με βάση τα ιδανικά του Ελληνικού Έθνους του δόντος το πνεύμα στην οικουμένη θα οικοδομήσουν ένα νέο μετά Ελληνικό κράτος.

πηγή:
armahellas.com

Β.Δ.M.